Спартсменка напісала:
«Мая спартыўная кар'ера пачалася ў 2013 годзе. Я не цешыла сябе амбіцыямі, што спорт стане маім жыццём. Не думала, што стану часткай нацыянальнай зборнай і што змагу паехаць на Алімпійскія гульні, выйграваць медалі на міжнародных спаборніцтвах. Для мяне тады гэта было чымсьці далёкім, чымсьці нерэальным.
Спартыўны вынік развіваўся паступова, месяц за месяцам, год за годам. У 16 я выканала майстра спорту і стала разумець, што стральба з лука для мяне нешта большае, чым проста хобі ці секцыя. Пасля, у 18 гадоў я стала членам нацыянальнай зборнай. Тады я зразумела, што мая мэта — гэта спорт і ўсім сэрцам я буду імкнецца да сваіх лепшых вынікаў.
Я заваявала мноства медалёў, была ў 30-цы лепшых у сусветным рэйтынгу, стала рэкардсменкай краіны больш за 5 разоў, стала фіналісткай на Алімпійскіх гульнях у Токіо. Але для Беларусі гэта значыць абсалютнае нічога.
Мне 21. І на сённяшні дзень беларуская спартыўная кар'ера для мяне скончаная. Пачынаючы з 2020 года я знаходзілася ў пастаянным стрэсе. З-за Алімпійскіх гульняў, пандэміі, выбараў, і пасля палітычных рэпрэсій, якія працягваюцца ў краіне да гэтага часу, і вайны ва Украіне.
Дзеля спорту я маўчала, цярпела прыніжэнне, пагрозы, запалохванні. Пазбаўлялася ўсё большай колькасці правоў, абрастала правіламі і кантролем, губляючы ўвесь давер да навакольных мяне людзей, а яны да мяне.
Усё дайшло да кропкі невяртання і мною было прынята рашэнне з'ехаць з краіны. Таму пішу пра тое, што сёння я афіцыйна звольненая з нацыянальнай каманды Беларусі.
Можна назваць гэта пачаткам новага этапу ў маім спартыўным жыцці і добрай навіной. Я вольная і ў бяспецы.
Апошнія радкі маім сябрам з Беларусі: прашу прабачэння, што не змагла з вамі развітацца належным чынам. Спадзяюся, што калі-небудзь змагу ўбачыцца з кожным і не адзін раз. Я вас вельмі люблю», — напісала Казлоўская.
Нагадаем, што Казлоўская з'яўляецца падпісанткай ліста спартсменаў за сумленныя выбары.
