Тады каля 2 гадзін ночы на АЗС па вуліцы Воінаў-інтэрнацыяналістаў на дзяўчыну напаў невядомы мужчына. Удар неўстаноўленым прадметам нанёс пацярпелай сур'ёзныя траўмы, яе шпіталізавалі.
Па факце замаху на забойства была заведзеная крымінальная справа. На злачынцы былі чорная майка з укарочаным рукавом тыпу рэглан, спартыўныя штаны, чорныя красоўкі з падэшвай белага колеру і чорнымі ўстаўкамі. Таксама ў мужчыны была чорная сумка.
воін-інтэрнацыяналіст?
я ні ў якім разе не жартую. як тут увогуле можна жартаваць? з уласнага вопыту кажу. нас з сяброўкай некалі прам на Плошчы Перамогі ў Менску (і справа была днём) пабіў воін-інтэрнацыяналіст - аўганец. ну так ён прадставіўся. натуральна, што менавіта ён падыйшоў да нас і слова за слова пачаў чапляцца. мы ўвогуле ні на кога і не на чога не чакалі - у нас адна мэта была - пагуляць і адна з адной пагаманіць...
ну а ў гэтага, відаць, была іншая мэта... рукі (ці нешта яшчэ), часаліся відаць... у яго таксама ў руках вялікая чорная сумка была... адтуль тырчэла капуста, каструля і нож... ну гэта прынамсі зверху...
і вось у нейкі момант сумка падае на зямлю і мы з сяброўкай адначасова атрымліваем з ягоных двух рук (сціснутых у кулакі) я ў адну шчаку, яна ў другую. у наступную секунду (ясна, што гэта ўсё вельмі хутка) я атрымліваю, шчэ і з нагі нуў... куды? ну, як сказаць... ну калі б хлопчыкам была, то было б пэўна балюча куды больш... ой, ну... пачті прафесіянал... - падумала, адпаўзаючы ўбок я...
ясна, што мы атрымалі б куўды больш... а некаторыя, мажліва і так, як гэта бедная дзяўчына... проста ён таксама быў не адзін... з ім быў старэйшы. ён да таго ўвесь час маўчаў і трымаўся збоку, а як гэты "герой" пачаў, то спыніў яго
калі і мы з сяброўкай крыху адыйшлі (ва ўсіх сэнсах), яна кажа: гэта нам шчэ пашчасціла, што ён адразу не пусціў у ход нож...
кажу - ага
...
яны ж бываюць потым даўбанутыя на ўсю галаву... тыя, хто прайшоў праз вайну... а асабліва праз такую "зразумелую і справядлівую", як нешта пад назвай "интернациональный долг"...
псіхіку ламае праз калена. калі застаўся жывы, то да дому, бывае что, вяртаецца толькі фізічная абалонка, а чалавека ўжо няма...
ну гэта канечне ў скрайнім выпадку. калі ён і да таго чалавекам не моцна так каб быў...
бо людзі ж розныя...
усё яшчэ веру, што добрых больш