Музыка да словаў Алейнікава, а словы — выключна Кубышкіна

Дыскаграфія. Аня Шаркунова, Сердце красавицы, West Records, 2008

Аніяк не выпадае цешыцца з нагоды зьяўленьня чарговай поп‑зоркі, якая нічым ня розьніцца ад тысячаў падобных сваіх каляжанак з Масквы, Саратава ці Краснаярску.

15.05.2008 / 18:17


Аніяк не выпадае цешыцца з нагоды зьяўленьня чарговай поп‑зоркі, якая нічым ня розьніцца ад тысячаў падобных сваіх каляжанак з Масквы, Саратава ці Краснаярску. Але прызнаць варта: праект «Аня Шаркунова» — першы больш‑менш уцямны адказ беларускіх поп‑прадусараў на ўвядзеньне 75%.

Спроба зрабіць уежную папсу набыла пэўны плён — песьні з гэтага дыску можна пачуць на менскіх «эфэмках» ня толькі ўначы. Ганну ад падобных беларускіх клонаў нашых усходніх суседзяў вылучае больш нахабны падыход у прасоўваньні без адміністрацыйнага рэсурсу і не заўжды абсалютная дубовасьць аранжыровак. Аддамо належнае аўтару песенькі «Прощай» — ён слухае густоўную музыку. Тым і тлумачыцца запазычанасьць (назавем гэта так) мэлядычнага ходу ў гітарыста «Deep Purple» Cтыва Морса — таго самага навязьлівага гітарнага найгрыша ў песьні «Прощай», які да ўсяго паўторна пераасэнсаваны ў загалоўным трэку.

Нешта кінуўся ў вочы надпіс на вокладцы пад здымкам Ганны — сукенка ёй прадастаўленая салёнам такім‑та, упрыгожаньні з калекцыі такой‑та, а далей яшчэ: музыка да словаў пераважна Алейнікава, а словы — выключна Кубышкіна. Будзем мець спадзеў, што голас хоць належыць самой сьпявачцы:).

Сяргей Будкін