«Ja sama stajała ŭ łancuhu salidarnaści». Raskazvaje mama dziaŭčynki Safii, imia jakoj nibyta adhadaŭ Łukašenka
30.12.2020 / 17:23
24 śniežnia ŭ Pałacy respubliki prajšła hałoŭnaja jalinka krainy. Na imprezie prysutničaŭ i Alaksandr Łukašenka, jaki hladzieŭ šou siarod dziaciej. Telehram-kanał «Puł Pieršaha» vykłaŭ videa, dzie Łukašenka sieŭ pobač z dziaŭčynkaj i z druhoj sproby adhadaŭ jaje imia.
«Kryścina?» — «Nie» — «Moža, Safija?» Dziaŭčynka kiŭnuła.
«Uch ty, z druhoha razu!» — paśmichnuŭsia Łukašenka.
«Naša Niva» pahutaryła z mamaj 12-hadovaj Safii i raspytała jaje pra ŭražańni dački i pazicyju samoj žančyny.
«Safija — vydatnica, akramia taho, zajmajecca muzykaj, łaŭreat mižnarodnych konkursaŭ. Śpiavaje ŭ hurtach «Ciomyč i kampanija» i «Nieskučnyj vozrast» — z apošnimi ŭdzielničali ŭ adbory na dziciačaje Jeŭrabačańnie z vielmi pryhožaj biełaruskamoŭnaj pieśniaj «Fajna», — raskazvaje Śviatłana Vitaljeŭna, mama Safii.
— Pierad jalinkaj nam pazvanili z administracyi škoły, zaprasili na mierapryjemstva i papiaredzili, što nam trapiŭsia taki kvitok — maŭlaŭ, mahčyma, pobač z dačkoj budzie siadzieć prezident.
Ja nie viedaju, chto płanuje rassadku. Viedaju, što kali padajucca śpisy dziaciej, na kožnaje dzicia robiać partfolia z fota, ukazvajuć dasiahnieńni, uznaharody. Ale na maju dumku, Safiju nie vybirali admysłova dla taho, kab sieści pobač z Łukašenkam — prosta joj trapiłasia takoje miesca.
Ja prysutničała taksama, mnie dali kvitok. Ale dačka była na 18 šerahu, ja — na 9-m.
Ja papiaredziła dačku, što mahčyma sustreniecca z Łukašenkam — jana była ŭ zachapleńni i nie mahła dačakacca.
Paśla tam była prahrama takaja: dzietki, jakija ŭručyli padarunak prezidentu, adviali jaho na toje miesca i sami sieli pobač.
Dačce Łukašenka vielmi spadabaŭsia. Jana skazała: mama, jon taki dobry, ja b chacieła, kab u mianie byŭ taki dziadula!
Ci viedaŭ jon zahadzia imia Safii, ci sapraŭdy zdahadaŭsia — ja nie viedaju. Ale naŭrad ci ž jamu zahadzia paviedamlajuć imiony dziaciej. Miarkujučy pa jaho emocyjach na videa — sapraŭdy zdahadaŭsia.
Jon uvieś kancert prasiadzieŭ pobač z Safijaj. Pytaŭsia ŭ Safii, ci padabajecca joj kazka. Jana skazała, što tak, joj padabajecca kazka i čaraŭnictva.
Paśla vychadu videa, dzie Łukašenka pobač z Safijaj, mnie pisali niekatoryja znajomyja, jakija pastajanna ŭdzielničajuć u Maršach. Kazali, što lepš by my z dačkoju z’ieździli ŭ dziciačy chośpis, a nie viesialilisia na jalincy Łukašenki. Ale dzieci ž pa-za palitykaj. Dla ich jalinka — heta śviata, emocyi. I Safija nie vyklučeńnie — dla jaje heta była vialikaja padzieja, i pa siońnia jana heta ŭzhadvaje. I prezidenckaja jalinka — heta ž tradycyi, heta štohadovaje śviata dla dzietak, jakija svajoj pracaj čahości dabivalisia ŭvieś hod: śpiavali, tančyli, udzielničali ŭ alimpijadach».
Safija śpiavaje ŭ hurcie «Nieskučnyj vozrast» razam z Arciomam Makiejem — synam ministra zamiežnych spraŭ Uładzimira Makieja i Viery Palakovaj.
«Jany raniej navat vučylisia z Arciomam u adnym kłasie, razam pajšli ŭ muzyčnuju škołu, zajmalisia tvorčaściu. Ciapier jon, praŭda, syšoŭ z hetaj škoły: chłopiec nie vielmi lubiŭ śpiavać, jamu bolš pačało padabacca akciorstva.
Z Uładzimiram Makiejem ci Vieraj Palakovaj ja pierasiakałasia, ale tolki tamu, što dzieci vučylisia i śpiavajuć razam. My nie siabry, nie pryjacieli. Ale mahu skazać, što Uładzimir Makiej mnie vielmi impanuje: ścipły, prystojny, dobry čałaviek. Viera Palakova vielmi pracavitaja, takaja talenavitaja! Lubić svaju pracu i hledačoŭ. Ja bačyła, jak Palakova rabiła pastanoŭki z dzietkami sa škoły — jana talenavity čałaviek va ŭsich adnosinach», — raskazvaje Śviatłana Vitaljeŭna.
A jakaja siońnia hramadskaj pazicyja ŭ samoj žančyny?
«Kali kazać pra jalinku, to ŭ mianie dvaistyja pačućci. Ja rada, što majmu dziciaci było dobra. Dačka vielmi radavałasia, i ŭ hetym maja matčyna radaść taksama. Ja nie maju prava nanieści dačce niejkuju psichałahičnuju traŭmu, raskazvajučy niešta. Dziaciej, moža, lepš aharadzić ad usiaho hetaha.
Dačka bačyła, jak ja vychadziła z kvietkami na vulicy — i ŭsprymała heta jak śviata. Pra Maršy na vulicach ci bieła-čyrvona-biełuju simvoliku jana pytańniaŭ nie zadavała, i ja sama jaje ŭvahu nie kancentravała na hetym. I dla mianie samoj važnaja nie stolki simvolika, jak toje, kab usie biełarusy žyli ŭ dabrabycie, zhodzie i lubovi.
U dački dziacinstva — i Novy hod heta śviata, heta tradycyi, jalinka… I situacyju ja razhladaju tak: z dačkoju siadzieŭ prezident. A toje, što proźvišča jaho — toje, suprać čaho siońnia vystupajuć mnohija, to tut majo dzicia nie vinavataje, — tłumačyć Śviatłana Vitaljeŭna.
- Što tyčycca mianie — ja indyvidualny pradprymalnik. Za kaho sioleta hałasavała, chaj zastaniecca tajamnicaj. Ale ja suprać hvałtu i ŭsiaho, što tyčycca represij, jakija prymianiajuć da biełaruskaha naroda, bo ŭsie my majem prava na svaju pazicyju, na toje, kab vykazacca ŭ toj ci inšaj formie.
Adnojčy ja była ŭ łancuhu salidarnaści nieŭzabavie paśla 9 žniŭnia, stajała z kvietkami. Vykazvała takim pryhožym čynam svaju pazicyju: što ja suprać hvałtu i kryvi, što ja za dypłamatyčnaść i inšy padychod da vyrašeńnia pytańniaŭ».
Ale ž chto vinavaty ŭ hetym hvałcie?
«Napeŭna, naša ŭłada vinavataja, kali adbyvajecca takaja situacyja. Treba šukać inšyja šlachi vyrašeńnia pytańniaŭ, treba pačuć adno adnaho, pajści na dyjałoh. Ale ŭ miedala dva baki: nichto z ludziej va ŭładzie nie byŭ u škury naroda, i nichto z naroda nie byŭ u škury ŭłady. Kožny bok maje svaje plusy i minusy, svoj bol, svajo hora, — miarkuje žančyna. — Ci pieramoh Łukašenka na vybarach? Nie viedaju, ja ž nie mahu paličyć kolkaść biuleteniaŭ. Ale maja mama žyvie ŭ sielskaj miascovaści, jana bibłijatekar, zaraz na piensii. I jana zaŭsiody ŭ vybarčych kamisijach.
Ja spytałasia ŭ jaje sioleta, mama kaža: padličyli hałasy, u nas Łukašenka pieramoh. Tamu, dapuskaju, što ŭ pravincyi, u vioskach bolšaść za Łukašenku. Siarod intelihiencyi i ŭ haradach, dapuskaju, pieramahła Cichanoŭskaja.
Ale 80% u Łukašenki — małavierahodnaja ličba, kali hladzieć pa tym, što adbyłosia ŭ krainie, i pa masavaści pratestaŭ. Dapuskaju, 50-60%. 80% — nie».