Uładzimir Karatkievič: Pieramahčy ciemru z uschodu, być saboj i biełarusam i nie zdavacca VIDEA
Dla bolš čym pałovy padpisčykaŭ Youtube-kanała CHADANOVIČ ulubionym biełaruskim piśmieńnikam zjaŭlajecca Uładzimir Karatkievič. Dla ich i inšych amataraŭ piśmieńnika ŭ kanale vystaŭlena novaje videa pra kłasika rodnaj litaratury i jaho vydatny tvor «Ładdzia rospačy».
12.05.2022 / 19:53
Kali nam kiepska, kali nas pryhniataje žyćcio, kali my adčuvajem niejkuju vinu, čytajcie ci pieračytvajcie Uładzimira Karatkieviča. Heta aŭtar, jaki vieryć u čałavieka, heta aŭtar, jaki ŭsim i kožnamu daje nadzieju, heta aŭtar, jaki havoryć nam, što samuju bieznadziejnuju vajnu my možam vyjhrać, kali budziem trymacca da apošniaha. Voś niekalki vydatnych cytat z vypusku:
- Hałoŭny hieroj tvora Hiervaś Vylivacha kidaje vyklik śmierci i hulaje ź joiu ŭ šachmaty, dzie naprykancy ładdzia śmierci apynajecca pad bojem, ale śmierć pravaroniła surjoznuju fihuru, chod partyi pierałomlivajecca i Hiervaś kaža:«Rabi niečakanaje, rabi, jak nie byvaje, rabi, jak nie robić nichto, — i tady pieramožaš».
- Adna z samych nieśmiarotnych cytat Karatkieviča: «Čałaviek nosić svajo nieba z saboju». Voś hetuju cytatu najčaściej pryvodziać niedakładna, čamuści zjaŭlajecca dadatkovy epitet «Kožny čałaviek». Nie, «kožnaha» nie było, tamu što ŭ Karatkieviča čałaviek — heta jašče i vartasnaje, jakasnaje vyznačeńnie. Toj čałaviek, chto zasłuhoŭvaje imia čałavieka. Arhanizoŭvajučy sučasny vandroŭny fiestyval da jubileju našaha lubimaha litaratara ŭvosień 2020-ha, my vybrali hetuju formułu «Nieba z saboju», jak uvasableńnie našaj biełaruskaści, jakaja jość tam, dzie jość my, i dzie my chočam być z saboju.
- Čytajučy knihu «Ładdzia rospačy» možna bačyć inšym koleram tyja frahmienty tekstu, jakija byli vydalenyja cenzurnymi nažnicami. Z tekstu paśladoŭna źnikajuć słovy «Biełaruś», «Biełarus», «Biełaruski», ale dobra, što jość aryhinały tekstaŭ Karatkieviča: «Bolš za usio ja nie lublu prychodzić pa biełarusaŭ, — urešcie skazała śmierć. — Jany takija prahnyja da žyćcia, što ja pačynaju dumać: ci nie pamyliłasia ja sa svajoj rabotaj. I jany tak lubiać hetuju ziamlu, što ja ŭ svaich piačorach pačynaju na chvilinu zajzdrościć im».