Нічога добрага чакаць ня варта
- Ніколі болей ня будзе такога лета,
ня будзе так бесклапотна і гэтак сьветла —
ніколі.
- Фільмы болей ня будуць даваць асалоду.
І для сустрэчы ня будзе ніякай нагоды.
Ніколі ня будзе болей такой гарэлкі —
халоднай, спажыўнай, чыстай і елкай.
Ніколі.
- Тытунь перастане быць пахкім, моцным і смачным.
А розум адгэтуль ня мецьме паказьнікаў значных.
Ніколі ня будзе з таго, што ёсьць, і палавіны,
такіх файных кніжак у крамах, такой вяндліны.
Ніколі.
- І «хуткая» болей ня будзе настолькі хуткай.
І нам так камфортна ня будзе ў сьпякотных маршрутках.
Ня будзе такіх авантураў, такіх падарункаў,
настолькі жаданых абдымкаў і пацалункаў.
Ніколі.
- Ня прыйдзе твой ліст і ты не прыедзеш таксама.
Зламаемся мы, бы ў суседнім двары піларама.
Глядзецьмем і выцьмем на месяц, што зьзяе на столі,
бы два сувязных, што забылі й ня ўспомняць паролі.
Ніколі.
Гатэль
- Вось раніца. І ў ёй цябе няма.
Вакно. І я — мысьленчая турма.
- Вось крэсла. Шафа. Боты ля стала.
Вось ложак, дзе калісьці ты была.
- Вось цыгарэты. Слоўнік на стале.
Пустыя пляшкі — з поўнай на чале.
- Гадзіньнік, што спыніў падлік гадзін.
І я — адзін, нібыта ў лямпе джын.
- Адбіткі пальцаў на старонках кніг.
Самота, што зьдзяйсьняе свой бліцкрыг.
- Вось тое, што згубіла свой назоў
й чаго не перажыць ужо наноў;
- што сапсавала нам і плоць, і кроў.
За што да сьмерці дзякаваць гатоў.
Жыцьцё нонстоп
- час гладзіць цябе супраць поўсьці ён цябе бесіць
ды гэта — ты ведаеш добра — нічога ня дасьць
ён сыходзіць за месяцам месяц за месяцам месяц
а сьледам цябе атакуе любоўная жарсьць
- ты зробіш апошнюю спробу яна нічога ня зьменіць
ты выйдзеш на вуліцу й вернесься п’яным у дым
бяз сэнсу нічога рабіць бо ніхто не паверыць
бяз сэнсу быць некім а злашча быць маладым
- ты знову зьвіваесься зьмеем у потным ложку
і выеш імя і твой сковыт як плач немаўля
зь ліпучаю сьлінай выхаркваючы патрошку
каханьне якое зьядала цябе спакваля
0
0
0
0
0
0
