Традыцыю адзначэння Дня зніклых без вестак 30 жніўня запачаткавала ў
У 1992 годзе Генеральная Асамблея ААН прыняла адмысловую дэкларацыю ў пытанні гвалтоўных выкраданняў. Гвалтоўнае выкраданне было прызнанае злачынствам у канстытуцыях шэрагу краін свету. У снежні 2006 г. Генеральная Асамблея прыняла Канвенцыю аб абароне ад гвалтоўнага выкрадання. Дакумент падпісалі больш за 80 дзяржаў, але Беларусь гэтай канвенцыі не падпісала.
Афіцыйна 30 жніўня было абвешчана Міжнародным днём ахвяр гвалтоўных знікненняў ў рэзалюцыі Генеральнай асамблеі ААН 65/209 ад 21 снежня 2010 года.
У Беларусі лічыцца, што чатыры чалавекі — Дзмітрый Завадскі, Віктар Ганчар, Юрый Захаранка і Анатоль Красоўскі — зніклі пры загадкавых абставінах. Крымінальныя справы аб іх знікненні не раз прыпынялі, потым аднаўлялі зноў.
«Да гвалтоўных знікненняў нярэдка звяртаюцца як да стратэгіі насаджэння ў грамадстве атмасферы тэрору, — гаворыцца на сайце ААН. — Спароджаныя такой практыкай пачуццё небяспекі становіцца доляй не толькі блізкіх сваякоў зніклага чалавека, але і накладае адбітак на асяродкі, да якіх яны належаць, і на грамадства ў цэлым».
