"Беларускія навіны" паведамляюць, што ўлады могуць дазволіць "Эўрапейскі марш". Маўляў, ёсьць выцечка інфармацыі "адтуль".
Але рэч у тым, што і апошняе шэсьце на Дзень Волі таксама было дазволенае. Толькі пад уражаньнем тузаніны зь міліцыяй многія на гэны дазвол забыліся. Загваздка ж у тым, што маршрут быў прапанаваны ад Акадэміі навук на Бангалор. І расьсякалі калёны, адціскалі людзей ад цэнтру менавіта праз тое, што яны мкнуліся на сакральную плошчу Каліноўскага.
Скамечаны дазвол у фармаце кшталту "Акадэмія — Бангалор", канешне, могуць даць і зараз. Хто ж супраць Эўропы? А вось пусьціць апазыцыю на сымбалічны пляцдарм за дзьвесьце мэтраў ад Адміністрацыі, — гэта для вярхоў выглядае амаль што капітуляцыяй. Малаімаверна, што найвышэйшае кіраўніцтва гатовае выкінуць белы сьцяг.
Дый пад чырвона-зялёнымі штандарамі наўрад ці пашлюць бээрэсэмаўцаў дадаць афіцыёзнага калярыту шэрагам маніфэстантаў. Тут справа прынцыпу. Улада ня хоча дзяліць з палітычнымі апанэнтамі ніводзін палітычны вэктар, ніводзін лёзунг. Згадайма, як адцерлі старых барацьбітоў ад лёзунгу незалежнасьці. Так і тут: у прынцыпе чаму б дзяржаўным мужам і ня ўзьбіцца на нейкі канструктыў у дачыненьнях з Эўропай, чаму б і ня вылезьці з тых чорных спісаў? Што яны, горшыя за Кадафі? Але ўявіць сабе пры гэтым пасярэдніцтва Лябедзькі зь Мілінкевічам — як нож востры.
Апазыцыя дзейнічае зараз дастаткова пісьменна, яна прапануе рэчы, дэ-факта выгадныя і ўладзе. Але апанэнты рэжыму аб'ектыўна ня ў той вагавай катэгорыі, каб ягонае кіраўніцтва брала іх у гульню.
Калі ўявіць, што наверсе вырашылі наступіць на горла ўласнай песьні і даць "Эўрапейскаму маршу" зялёную вуліцу, то, мякка кажучы, нелягічна хапаць моладзь з агітацыйнай прадукцыяй ды псаваць Віктару Івашкевічу дзень народзінаў:) Вэрсыя пра барацьбу нейкіх праэўрапейцаў і прарасейцаў у найвышэйшым эшалёне, у выніку чаго, маўляў, і адбылося дзівоснае часовае вызваленьне Івашкевіча з-пад суду, падаецца занадта прыгожай. Хіба што адбываецца пэўная карэкцыя залішняй тупасьці…
Вось, дарэчы, цікавая гаворка пра трохкутнік "улада — апазыцыя — Эўропа" ў апошнім "Праскім акцэнце". Трапна выказаўся палітоляг Дзяніс Мельянцоў: паміж Эўразьвязам і Беларусьсю (маецца на ўвазе Беларусь чырвона-зялёная) няма канфлікту інтарэсаў, але ёсьць канфлікт каштоўнасьцяў.
І гэта, на жаль, надоўга.
ЗЫ. Той выпадак, калі аўтар будзе рады памыліцца з прагнозам.
