Фота мадэляў у навіннай стужцы выклікаюць захапленне і ціхую зайздрасць. Таму што зайздросціць гучна ў нас не прынята. Па гэты бок глянцавага часопіса праца ў моднай індустрыі здаецца лёгкай і прыгожай. Знаёмства са знакамітымі дызайнерамі, брэндавае адзенне ў падарунак, вечарынкі ў раскошных вілах… Гісторыі пра бедных, непапулярных ў школе дзяўчат, якія дабіліся поспеху і сусветнай славы, здаецца, маглі б папоўніць серыю мультфільмаў «Прынцэсы Дыснея».
«Першыя думкі 16-гадовай дзяўчынкі, якая стала мадэллю: буду падарожнічаць і тусавацца ў клубах. Яна не разумее, што гэта праца», — пацвярджае Кацярына Труханава, кіраўніца мадэльнага агенцтва «KATE MODELS MINSK» і менеджэр міжнароднага агенцтва «Ruta Model Management».
Кацярына распавядае, як становяцца топавымі манекеншчыцамі, якая знешнасць сёння запатрабаваная, а галоўнае, чым мадэлі займаюцца на пенсіі.
— Патэнцыйных мадэляў сярод падлеткаў лёгка заўважыць, — распавядае Кацярына. — Гэтыя дзяўчынкі на некалькі галоў вышэйшыя за іншых аднакласнікаў, дастаткова худыя. З-за свайго росту яны пачынаюць у сабе замыкацца. Такіх школьніц я раю бацькам прыводзіць у мадэльную школу, каб дзяўчынкі разняволіліся і ўбачылі, што яны прыгожыя.
— А як жа удзельніцы конкурсаў прыгажосці?
— Дзяўчат, якія выйграюць гэтыя конкурсы, вы не ўбачыце ў мадэльным агенцтве. Іншыя тыпажы.
— Часта сутыкаешся з матулямі, якія спрабуюць праціснуць дзяцей у мадэльны бізнес незалежна ад іх прыродных дадзеных?
— Бывае. Я наўпрост кажу, у каго якія шанцы. Напрыклад, пра тое, што твар не падыходзіць для працы за мяжой, можна толькі ў Беларусі паспрабаваць. Мы не бярэм усіх запар, хоць некаторыя агенцтвы, калі мама вельмі настойвае, возьмуць дзяўчынку любой знешнасці. Але калі тая прыйдзе на кастынг і ўбачыць іншых мадэляў, якіх рэальна выберуць для працы, яна адчуе сябе недасканалай. Часам мамы прыводзяць маленькіх дзяцей ў агенцтва, каб выканаць сваю няспраўджаную мару. Кажуць: дачка сама папрасіла. А дзяўчынка адказвае, што хоча займацца таэквандо. (Усміхаецца.)
— У колькі гадоў мадэляў пачынаюць запрашаць на подыумы і рэкламныя здымкі?
— У Еўропе працоўны ўзрост пачынаецца з 16. У некаторых краінах, да прыкладу азіяцкіх, — з 14. Але ў Азіі агенцтва прадастаўляе кіроўцу, які возіць мадэляў па кастынгах. У Еўропе ж дзяўчынкі перасоўваюцца на грамадскім транспарце, таму павінны быць больш самастойнымі, ведаць ангельскую мову. Нашым мадэлям наогул цяжэй з'ехаць за мяжу, чым жыхаркам іншых краін.
— Чаму? Не запатрабаваныя?
— Не, у нас шмат прыгожых дзяўчат. Прыязджаеш на любы кастынг у Еўропе — там адсоткаў 40 складаюць мадэлі з Беларусі, Расіі і Украіны. З працай за мяжой у нас вельмі строга: усё ліцэнзіі і кантракты старанна правяраюцца, дазвол на выезд трэба атрымаць на дзяржаўным узроўні. Для дзяўчынак гэта нават лепш: бяспечней. Адкрываючы сваё агенцтва, мы ведалі, што не будзем працаваць з Масквой. Канторы там могуць прапанаваць адну пасаду, а па факце мадэлі займаюцца іншым. І беларускія агенцтвы гэтым сутыкаліся.
— Шмат каму з нашы дзяўчат удаецца прабіцца на замежныя рынкі?
— З тых, хто вучыцца ў мадэльных школах, працэнтаў пяць будуць мадэлямі ў Беларусі. Максімум два працэнты паедуць за мяжу. Але праца розная бывае. Адна справа выходзіць на подыум на сур'ёзных fashion-шоў і здымацца на вокладку часопіса, і зусім іншае — працаваць на фітынгах. Фітынг — гэта прымерка. Калі дызайнер стварае калекцыю і хоча цалкам паглядзець яе або прадставіць спонсарам, ён не апранае манекены, як раней, а прымярае ўборы на мадэляў. Такі закрыты міні-паказ.
У нас гэтага практычна няма, а ў Еўропе на фітынгах можна добра зарабіць.
Модныя рынкі адрозніваюцца па катэгорыях. Самым прэстыжным лічыцца Нью-Ёрк, потым Парыж, Мілан, Лондан. Калі мадэль здымецца на вокладку турэцкага «Vogue», яе ніколі не возьмуць для часопіса ў Італіі. Нашы маладыя агенцтвы часта не хочуць плаціць матчыным арганізацыям (тым, якія пасылаюць дзяўчынак на працу ў іншыя краіны) за пасярэдніцтва. Думаюць: самі пашлем фота мадэлі ў Мілан. Але ў Мілане ж ёсць агенцтвы рознага ўзроўню, і не разбіраючыся, якое з іх лепш, можна сапсаваць дзяўчыне кар'еру.
— Якую знешнасць сёння хочуць бачыць дызайнеры?
— Ёсць некалькі тыпажоў. У Японіі, Карэі, Кітаі папулярна baby face. Вялікія вочы, пышныя вусны, шчочкі.
baby face, мадэль мадэльнага агенцтва KATE MODELS MINSK, Эліна, 13 гадоў
Яскравы прыклад — Вадзянава. Такія мадэлі дзякуючы свежасці твару могуць працаваць досыць доўга, да 30 гадоў.
Strong face уласцівыя выразныя рысы, ярка выяўленыя скулы, прыжмурванне вачэй. Гэтыя дзяўчыны адрозніваюцца высокім ростам і моцнай худзізной і каціруюцца ў Еўропе.
strong face, мадэль мадэльнага агенцтва RUTA MODEL MANAGEMENT
Стандартны прыгожы твар — гэта класічны тыпаж.
класічны твар, мадэль мадэльнага агенцтва KATE MODELS MINSK, Ксенія, 14 гадоў
Мадэль з такім тварам яшчэ часам называюць моллю. Яна можа прымяраць розныя вобразы, кардынальна мяняць імідж, што вельмі шануецца.
Са strange face такога не атрымаецца.
strange face, мадэль мадэльнага агенцтва KATE MODELS MINSK, Анастасія, 15 гадоў
У дзяўчат гэтага рэдкага тыпажу ёсць выразная рыса: напрыклад, залішне вялікія губы, завостраныя вушы. Гэта іх фішка, якую ўсюды будуць паказваць. Цяпер шматлікія скаўты (тыя, хто шукае мадэляў) страцілі цікавасць да класічных і дзіцячым твараў, ім патрэбныя strange face. Ёсць яшчэ камерцыйная знешнасць: паглядзеўшы на такую дзяўчыну, адразу скажаш, што перад табой красуня. Дызайнерам, праўда, гэта дакучае, яны хочуць разыначку. Затое мадэлі з камерцыйнай знешнасцю паспяхова працуюць у рэкламе.
Ідэальны рост — 176-180 см. Параметры ўсё тыя ж 90-60-90. Хоць у Турцыі бяруць дзяўчынак «пашчыльней».
— Як становяцца супермадэлямі?
— Важна ўмець камунікаваць з дызайнерамі, фатографамі. Чым правільней ты пабудуеш адносіны, тым хутчэй цябе заўважаць і часцей будуць запрашаць. У Беларусі 90% на гэтым завязана. Плюс высокая працаздольнасць. А яшчэ патрэбна ўдача. Усе дзяўчынкі, якія прыйдуць на кастынг, прыгожыя, каго выберуць сёння — ніхто не ведае.
Гонар Беларусі — Кацярына Даманькова-Зінгарэвіч
— А што наконт дыет і спорту?
— Ёсць тыя, каму пашанцавала ад прыроды, і яны нічога не робяць. Дзяўчынкі са схільнасцю да паўнаты, нават мінімальнай, строга сочаць за сабой. Фізічныя нагрузкі патрэбныя, але будзьце асцярожныя. Нельга хадзіць у трэнажорную залу: з напампаваным цягліцамі не падыдзеш па параметрах. Лепш выбраць ёгу, пілатэс. Так, дзяўчынкі сядзяць на дыетах. Хоць сваіх падлеткаў у школе мы папярэджваем, што гэта шкодна, вучым іх харчавацца правільна і піць шмат вады.
Цяпер у Еўропе змагаюцца з анарэксіяй. Сама пастаянна чытаю пра гэта і думаю: выдатна, нарэшце пачнуць разглядаць дзяўчынак паўнейшых. Але не, выбіраюць зусім худзенькіх! Сцёгны не 90, а 87 см, талія менш за 60. Ад памеру грудзей, дарэчы, залежыць, дзе будзеш працаваць. Маленькая грудзі — подыум, вялікія — рэклама бялізны і купальнікаў.
— Што лічыцца верхам мадэльнай кар'еры?
— Калі ты ўдзельнічаеш у паказах брэндаў, якія на слыху: Versace, Prada. Топ-3 мадэльных агенцтваў — Elite, Woman, IMG. Праб'ешся туды — поспех гарантаваны. Але яны аддаюць перавагу вядомым мадэлям.
Кар'еру лепш пачынаць у Азіі, там канкурэнцыя менш. На кастынгах бывае ўсяго па 10 чалавек, а не па 3 тысячы, як у Парыжы. Там можна набрацца вопыту, зняцца ў азіяцкім Cosmo ці Elle, зрабіць сабе добры бук, таму што без яго ў Мілане табой ніхто не зацікавіцца.
— Для сённяшніх дзяўчат прыклад паспяховасці — гэта хто? Вадзянава, Тайра, Бундхен?
— Міранда Кэр вельмі папулярная.
У Elle нядаўна публікавалі спіс самых запатрабаваных мадэляў. І ведаеце, там мала гучных імёнаў. Так здараецца: можна быць высокааплатнай, папулярнай у дызайнераў, але шырокая грамадскасць даведаецца пра цябе толькі праз некалькі гадоў.
— А беларускія гісторыі поспеху ёсць?
— Таня Рынейская зрабіла кар'еру ў Еўропе. У яе вельмі прыемны твар — такая сапраўдная славянская прыгажосць. Беларускія дызайнеры любяць Жэню Катаву і Карыну Момат.
Таццяна Рынейская. Фота: Jana Tatarska
Жэня Катава. Фота: Jens Ingvarsson
Карына Момат. Фота: Ігар Царук
— У нашых рэаліях мадэль можа шмат зарабіць?
— Гадоў сем таму ў Беларусі мадэлі працавалі на подыуме бясплатна, максімум 10-20 даляраў за выхад атрымлівалі. Цяпер за паказ можна зарабіць 100-150 даляраў. З Еўропай гэта, вядома, не параўнаць. Добрая зарплата там — гэта 5 тысяч даляраў.
— Канфлікты з мадэлямі, напэўна, часта ўзнікаюць? Па чутках сфера скандальная.
— Шкло ў туфлі, пра якое так любяць распавядаць, ні мне, ні знаёмым дзяўчынкам ніколі не падкладалі. Як кіраўнік агенцтва сутыкаюся з выпадкамі, калі мадэлі зазнаюцца і зрываюць працу ўсёй каманды. Клічаш такую на паказ, а яна кажа, што не атрымліваецца: з сяброўкамі ў кіно ідзе. Мадэлі-пачаткоўцы часта адмаўляюцца апранаць строі, падрыхтаваныя дызайнерамі. Пачынаюць сукенкі перабіраць.
— У колькі гадоў мадэлі «сыходзяць на пенсію»?
— Звычайна ў 24 гады.
— І куды потым?
— Многія дзяўчынкі атрымліваюць завочна адукацыю і да канца мадэльнай кар'еры ў іх ёсць прафесія. Астатнія працуюць кім заўгодна: сакратарамі, прадаўцамі. Некаторыя застаюцца ў Еўропе. Выходзяць там замуж ці ідуць вучыцца.
— Што самае складанае ў гэтай прафесіі?
— Графік працы. Калі з-за бясконцых fashion-шоу мала ясі і спіш. Крыўдна, калі агенцтва паверыла ў дзяўчынак, уклалася ў іх, а тыя, пасля няўдач на пары кастынгаў, апускаюць рукі.
— А самае прыемнае?
— Магчымасць раз'язджаць па свеце. Асабліва для дзяўчат, якія жывуць у маленькіх гарадах. За кошт працы яны глядзяць розныя краіны, заводзяць новыя знаёмствы. Некаторыя атрымліваюць грошай столькі, што ўтрымліваюць яшчэ і бацькоў, якія застаюцца ў Беларусі. Паступіць у наш універсітэт і пайсці працаваць па спецыяльнасці заўсёды паспееш. А шанец вырвацца і дасягнуць большага выпадае не ўсім.
