Якія толькі дзівосы не адбываюцца ў нашай Беларусі! Гэта ж трэба: прэзідэнт краіны публічна ўцёр нос былому першаму сакратару Брэсцкага абкама кампартыі, а затым першаму сакратару ЦК Кампартыі Беларусі Яфрэму Сакалову.
3 мінулай пятніцы ўсе тэлеканалы круцяць сюжэт пра сустрэчу А.Лукашэнкі з калектывам адкрытага акцыянернага таварыства «Белавежскі» Камянецкага раёна. Задаволены ён сённяшнімі вынікамі работы гэтай гаспадаркі. Як задаволены і тым, што «Белавежскі» ўзяў на буксір суседні калгас «Советская Белоруссия» (у апошні час ён лічыўся сельскагаспадарчым кааператывам).
Той, хто некалі цікавіўся вясковымі справамі, у шоку: як магло стаць, што «Советская Белоруссия» аказалася настолькі ў адсталых, што яе давялося браць на буксір? За што тады яе нязменнаму старшыні Уладзіміру Бядулю начапілі спачатку адну залатую зорку Героя Сацыялістычнай працы, а потым і другую? Пры гэтым да паўторнага ўзнагароджання Бядулі зоркай Героя меў прамое дачыненне тагачасны першы сакратар Брэсцкага абкама партыі Яфрэм Сакалоў. Без яго пахвальных характарыстык не маглі зацвердзіць такое рашэнне ў Крамлі.
Але: ж колькі шыла ў мяшку ні хавай, яно вылезе на паверхню. Так атрымалася і з калгасам «Советская Белоруссия». За пустазвонствам, схільнасцю да паказухі, уменнем прыгожа сустрэць высокіх гасцей і зачараваць іх за багатым сталом у Белавежскай пушчы хавалася звычайная бездапаможнасць ва ўкараненні перадавых сельскагаспадарчых тэхналогій, рыначных адносін. Адзіная галіна, у якой калгас меў нейкі поспех, — гэта бульбаводства. I то калі, скажам, у калгасе імя Кірава Пінскага раёна тады збіралі з 420 гектараў на круг па 360 цэнтнераў клубняў, то ў «Советской Белоруссии» і блізка не набліжаліся да такога валавога збору. А што тычыцца збожжавых культур, то гаспадарка Бядулі ніколі не ўваходзіла ў лік лепшых у краіне. Як і па паказчыках у жывёлагадоўлі. Ды і «лятаючы мужык» (так некалі назваў Уладзіміра Бядулю адзін вядомы маскоўскі паэт) стараўся не паказваць фермы прыезджым гасцям. Не было на што глядзець: звычайныя хлявы без асаблівай механізацыі, з разлікам у большасці на ручную працу даярак, свінарак, даглядчыкаў.
Сустракаў Бядуля гасцей у Доме культуры, дзе месціўся, як падкрэслівалася, першы ў СССР Музей хлеба. I, вядома ж, побач — рэстаран, у якім гасцей даводзілі да кандыцыі, каб ім не хацелася лезці ў гной, а лепш выехаць у пушчу і там, таксама за багатым сталом, працягнуць гаворку і падыхаць белавежскім водарам.
Калі нарэшце двойчы Героя Сацыялістычнай Працы У. Бядулю з цяжкасцю ўдалося адправіць на пенсію, усім стала вядома, які пыл пускаў ён у вочы высокім гасцям і тым, хто яму вешаў адну зорку Героя за другой. У мінулую пятніцу я вечарам глядзеў «Панараму». «У сюжэце пра наведванне «Белавежскага» Аляксандр Лукашэнка расказваў, як ён аднойчы не паленаваўся і сам, ужо пасля сыходу Бядулі з «Советской Белоруссии», зазірнуў ў яго кароўнікі, цялятнікі, свінарнікі: гною па калена, умовы для работы людзей жудасныя… Вось чаму і вырашана было далучыць калгас, які сорак гадоў узначальваў Уладзімір Бядуля, да ААТ «Белавежскі». I, як сведчылі ў «Панараме» вяскоўцы, гэта выратавала іх ад заняпаду. Калі да аб'яднання, у 2010-м, сярэдні заробак у былым калгасе складаў 651 тысячу рублёу, то ў першы год пасля далучэння — 1,3 мільёна рублёў, а летась — 5,3 мільёна рублёў. Ураджайнасць збожжавых падскочыла з 33 цэнтнераў амаль да 55. Непараўнальныя лічбы і ў жывёлагадоўлі.
Так, Аляксандр Лукашэнка, праходзячы са світай па чысценькім, тэхналагічна сучасным жывёлагадоўчым комплексе, што побач з вёскай Расна, якая раней была цэнтрам калгаса «Советская Белоруссия», прадэманстраваў таму ж Яфрэму Сакалову стыль колішняй работы, калі ён разам з крамлёўскімі старцамі вешаў зоркі не за сапраўды высокі ўзровень работы, не за рэкордныя дасягненні ў вытворчасці сельскагаспадарчай прадукцыі, не за наватарскія падыходы ў развіцці аграпрамысловай галіны, а за пыл, які маглі пускаць у вочы Бядуля і яму падобныя.
P.S. Заўважым: Яфрэм Сакалоў таксама з'яўляецца Героем Сацыялістычнай працы. Больш за тое, па спецыяльным указе А. Лукашэнкі ён адносіцца да ліку тых былых партыйных і савецкіх функцыянераў, якія сёння атрымліваюць надзвычай высокую пенсію і пэўныя льготы. Калі, напрыклад, у экс-старшыні Вярхоўнага Савета 12-га склікання Станіслава Шушкевіча сёння пенсія ў межах паўдолара, дык у Яфрэма Сакалова, можна меркаваць, яна прыкладна ў тысячу разоў большая.
