Слотная раніца так нечакана прымусіць
У выпадковай кавярні спыніцца на кубачак кавы,
Мокрыя вуліцы, дзе не чуваць Беларусі,
Плошча. Кавярня. І слота. І водар Варшавы.
Асірацела сяджу з гэтым кубкам espresso —
Тройчы глытнеш і ўнутры заскуголіць самота –
Арка вакна, за якім каралеўскае места,
Белая раніца, кава, палякі і слота.
Ехаць дадому. Цяпер. Проста зараз. Не потым.
19-20.10.15
0
0
0
0
0
0
