Усім вядома, што значную колькасць кіслароду наша планета атрымлівае ад раслін дзякуючы фотасінтэзу — працэсу ўтварэння на святле арганічнага рэчыва з вуглякіслага газу і вады, прычым пабочным прадуктам гэтага з’яўляецца кісларод.
Першыя даследаванні фотасінтэзу былі праведзеныя яшчэ ў XVIII стагоддзі. З тых часоў навукоўцы рабілі розныя спробы паўтарэння гэтага працэсу ў лабараторных умовах, але дамагчыся прымальнага выніку не атрымалася да гэтага часу. Але ўсё можа змяніцца дзякуючы даследаванню амерыканскіх спецыялістаў, якія стварылі адмысловы выгляд малекул, здольных удзельнічаць у працэсах штучнага фотасінтэзу.
За гэтую распрацоўку адказваюць спецыялісты з Нацыянальнай лабараторыі Брукхэвен пад кіраўніцтвам Джэральда Манбека. У ходзе серыі пошукаў ім удалося стварыць пару супрамалекул, якія ўяўляюць з сябе буйныя ўтварэнні, што складаюцца з рознага ліку малекулярных утварэнняў меншага парадку. Супрамалекулы маюць ўласцівасць «збірацца» у прасторавыя структуры, з'яўляючыся асновай біялагічных утварэнняў, такіх як, напрыклад, мембраны клетак.
Дзякуючы выкарыстанню двух супрамалекул прадуктыўнасць выкарыстання кожнага электрона значна ўзрастае: адна такая малекула здольная ў ходзе серыі рэакцый выдзяляць з сумесі вуглякіслага і іншых газаў 280 малекул вадароду і кіслароду за 10 гадзін. Варта сказаць, што раней рэкорд у гэтай галіне складаў 40 малекул за 4 гадзіны. Такая высокая хуткасць рэакцыі зможа дапамагчы стварыць экалагічна чыстую крыніцу паліва з ужываннем працэсу фотасінтэзу.
Прылада на аснове супрамалекул можа выдаляць вуглякіслы газ з рэчываў, якія забруджваюць паветра, адначасова чысцячы паветра і вылучаючы вадарод, які можна выкарыстоўваць для стварэння экалагічна чыстай энергіі.
