«Калі чалавек хоча зрабіць татуіроўку, ён звычайна вельмі ўважліва падыходзяць да выбару тату-салона. Да прыкладу, іх работнікі павінны выкарыстоўваць стэрыльныя іголкі для набівання кожнага малюнка. З іншага боку, ніхто ніколі не правярае хімічны склад чарніла, але нашае даследаванне паказвае, што гэта варта рабіць», — распавядае Хірам Касціла (Hiram Castillo) з Еўрапейскага сінхратроннага цэнтра ў Грэноблі (Францыя).
Як распавядаюць навукоўцы, татуіроўкі зацікавілі іх пасля таго, як адзін з аўтараў артыкула азнаёміўся cа складам рознага чарніла, якое звычайна выкарыстоўваецца для набівання малюнкаў на целе, і выявіў, што яно ўтрымлівае ў сабе часціцы аксіду тытану і іншых патэнцыйна таксічных рэчываў.
Малекулы двухвокісу тытану, як нядаўна высветлілі медыкі, могуць выклікаць запаленні і іншыя непрыемныя эфекты пры кантакце са скурай, што прымусіла навукоўцаў, выкарыстоўваючы паскаральнікі ID21 і ID16B, прасачыць за тым, як гэтыя малекулы падарожнічаюць па арганізме.
Навукоўцы выразалі з татуіровак чатырох паддоследных людзей невялікія кавалачкі скуры і прасвяцілі іх пры дапамозе рэнтгена, такім чынам праверыўшы, ці прасочваецца чарніла з татуіроўкі ўглыб скуры.
Аказалася, што гэта сапраўды адбываецца, і што двухвокіс тытану і іншыя кампаненты фарбы прасочваліся з татуіроўкі ў больш глыбокія пласты скуры, назапашваючыся ў лімфатычных вузлах.
Падобным чынам паводзілі сябе толькі невялікія часціцы пігментаў, чые памеры не перавышалі некалькіх дзясяткаў нанаметраў. Буйнейшыя ж фрагменты фарбаў заставаліся ўнутры малюнкаў.
Траплянне наначасціц у лімфатычную сістэму, як паказалі наступныя эксперыменты, не прайшло бясследна для арганізмаў добраахвотнікаў: іх лімфатычныя вузлы пашырыліся, а клеткі і сама скура пачалі выдзяляць асаблівы набор малекул, які спрыяе развіццю запалення і назапашвання хімічна агрэсіўных малекул, здольных разбураць ДНК.
Усё гэта паказвае на тое, што татуіроўкі могуць быць патэнцыйна небяспечнымі для здароўя чалавека.
Як адзначаюць навукоўцы, тое, што падобныя эксперыменты не праводзіліся раней, звязана з этычнымі меркаваннямі. Татуіроўкі з'яўляюцца своеасаблівым капрызам, а не медыцынскай працэдурай, неабходнай для выратавання чалавека, і таму розныя дзяржаўныя органы не дазвалялі навукоўцам наносіць іх на цела паддоследных жывёл з мэтай вывучыць магчымыя канцэрагенныя і таксічныя ўласцівасці татуіровак. Цяпер, як лічаць даследчыкі, такая неабходнасць з'явілася, і падобныя эксперыменты будуць ухваленыя ўладамі.
