«Яшчэ месяц таму мы нават не былі знаёмыя з Таццянай (імя змененае), — уздыхае Сяргей. — У пачатку лістапада спісаліся на сайце знаёмстваў, сустрэліся. Таня была без пярсцёнка, пра тое, што ёсць сям'я або муж, не казала. На пытанне «Ці адкрытая ты для новых стасункаў?» адказала «так». Таму мы пачалі мець зносіны. Былі ўсяго тры спатканні, а зараз я ў лякарні з пераломамі», — кажа мужчына.
Сяргей (імя змененае) тры гады таму прыехаў у Беларусь з Украіны, атрымаў від на жыхарства і ўладкаваўся на працу. Калі атрымаў тэлефанаванне ад міліцыянта, які сказаў, што хоча праверыць, у якіх умовах жыве мігрант, яго гэта не насцярожыла. Дамовіліся, што супрацоўнік міліцыі падыдзе да Сяргея дадому пасля працы.
«Прыйшоў чалавек у цывільнай вопратцы і папрасіў даць яму дакументы, на што я пацікавіўся, хто ён, таксама папрасіў паказаць дакументы. Мужчына паказаў іх так, што не было відаць ні прозвішча, ні пасады, толькі паспеў разгледзець адно слова «міліцыя», — працягвае распавядаць Сяргей. — А потым ён на сваім тэлефоне паказаў маю фатаграфію, якую я рабіў для міграцыйнай службы: «Гэта вы?». Так. Стаў цікавіцца, з кім жыву, хто ёсць у кватэры. Затым паказаў фота Таццяны, я адказаў, што ведаю гэтую дзяўчыну», — узгадвае Сяргей.
«Тут жа ён некалькі разоў ударыў мяне па галаве. Біў рукамі, потым нагамі, нармальна так прыклаўся, з носа пайшла кроў. Казаў, што я руйную ягоную сям'ю. Акрамя спатканняў, з гэтай дзяўчынай ў нас нічога не было, але міліцыянт слухаць нічога не хацеў. Мяне, збітага, скрываўленага, ён сфатаграфаваў на свой тэлефон і загадаў: на працягу 10 дзён я павінен пакінуць краіну. Прымушаў, каб я са свайго тэлефона напісаў Таццяне, што ўсё скончана, пальцы не слухаліся. Тады міліцыянт адабраў мой тэлефон і пайшоў», — кажа ўкраінец.
Гэта адбылося 28 лістапада, Сяргей, з ягоных словаў, пасля сыходу супрацоўніка міліцыі зачыніў дзверы на замок, знаходзіўся ў шокавым стане. На наступны дзень распух твар, галава балела не перастаючы. Мужчына выклікаў хуткую. Яго адразу шпіталізавалі, і ўжо з лякарні Сяргей патэлефанаваў у міліцыю і расказаў пра здарэнне.
«Прыехалі супрацоўнікі праваахоўных органаў, узялі тлумачэнне. На наступны дзень чалавек, які мяне збіў, прыйшоў у бальніцу разам са сваім начальнікам, прынёс прабачэнні. Нібыта не разумее, што на яго найшло. Як аказалася, ён начальнік аднаго з раённых дэпартаментаў аховы. Вядома, я буду дамагацца, каб яго пакаралі. Дарэчы, тэлефон ён мне так і не вярнуў», — кажа Сяргей.
У дзень, калі мужчына распавёў гэтую гісторыю, звязацца з начальнікам, пра якога ішла гаворка, не атрымалася.
«Ён на выездзе. Яго няма на працы», — адказалі ў дзяжурнай частцы. На наступны дзень падпалкоўніка таксама не было.
«Па заяве дадзенага грамадзяніна праводзіцца праверка. Усе каментары будуць пасля яе заканчэння», пракаментавала Эвеліна Маркоўская, афіцыйны прадстаўнік Кастрычніцкага РУУС Мінска. У Дэпартаменце аховы МУС таксама адмовіліся гаварыць на гэтую тэму: «Без каментароў».
