Прадстаўнікі беларускай інтэлігенцыі звярнуліся да кіраўніцтва Літвы з просьбай пахаваць Кастуся Каліноўскага ў Беларусі.
Гэтая тэма выклікала шырокую дыскусію на прасторах беларускага інтэрнэту. Прыводзім словы некаторых лідараў меркаванняў.
«Нехта сапраўды думае, што літоўскі ўрад нешта зараз возьме і аддасць, прытым фактычна невядома куды і невядома каму, бо сярод падпісантаў - ніводнага дзяржаўнага чыноўніка, і тым больш такога, які прымае важныя рашэнні?» — піша гісторык Аляксандр Пашкевіч.
Стась Карпаў лічыць, што важнасць костак моцна пераацэньваюць. І нават калі Беларусі гэтыя косткі аддадуць, што мы будзем з імі рабіць?
«Ну паставім помнік, ладна. Дзе-небудзь у Лошыцы. Улады выдзяляць для іх месца на закрытым палігоне ў Калодзішчах. І мы туды, значыць, прыедзем разок. Ну ці два разкі. А пасля, што? Будзем карагоды вадзіць і расказваць, як цягнулі ў зубах гэтыя намоленыя косткі ўсе 200 кіламетраў? А для чаго? Напэўна, каб сказаць, што ў Вільні мы былі гасцямі», — піша Карпаў.
Журналіст і краязнаўца Кастусь Шыталь думае, што Каліноўскага трэба пахаваць у Вільні.
«Я думаю, што Каліноўскага трэба пахаваць у Вільні. Ён загінуў не ў чужым краі, і не ў чужым горадзе. Вільня — гэта наш горад. Наш — не ў сэнсе сучаснай дзяржаўнасці, а ў сэнсе гістарычным і культурным».
Францішак Вячорка лічыць дыскусію пра перапахаванне карыснай.
«Думаю, што Каліноўскі, на жаль, будзе перапахаваны ў Вільні. Але сам факт такой дыскусіі ўсяляе ў мяне аптымізм што да беларуска-літоўскіх дачыненняў і нашай будучыні», — напісаў Вячорка.
Блогер Эдуард Пальчыс заклікаў падтрымаць зварот дзеячаў культуры і таксама падпісаць яго.
«Зараз вельмі важна беларусам паказаць, што мы цэнім і любім свайго нацыянальнага героя. Падпісвайцеся і вы пад зваротам, на працягу тыдня ўсе подпісы будуць сабраныя і адпраўленыя ўраду Літвы», — піша Пальчыс.
Катэгарычна супраць перапахавання Каліноўскага ў Беларусі выступіў журналіст «Радыё Свабода» Дзмітрый Гурневіч.
«Раз — перапахаванне ў Беларусі было б пры цяперашняй уладзе ператворанае ў «Дажынкі» або свята на Лініі Сталіна ці Аўцюкі. Два, і гэта галоўнае: Вільня — сталіца Вялікага княства і горад, дзе беларушчына — частка ягонай гісторыі», — піша Гурневіч.
«На маю думку, тыя, хто супраць [перапахавання ў Беларусі — Рэд.], не маюць палітычнага мыслення: эфект ад такой падзеі быў бы супастаўны з трыма нобелеўскімі прэміямі», — піша філолаг і журналіст Валер Булгакаў.
