Фельчара лідскай хуткай Паўла Палейчыка звольнілі ў ліпені. Не працягнулі кантракт пасля таго, як на сустрэчы з Ціханоўскім Павел расказаў пра праблемы ў бальніцы і эпідэмію ў горадзе. За той стрым мужчына яшчэ і адседзеў сем сутак. Як яго сям'я жыве зараз?
Фота са старонкі «УКантакце»
Павел пакуль працуе таксістам і вучыцца на катэгорыю С. «Атрымаць правы не пашкодзіць, а там ужо будзе бачна», — кажа ён.
Кідаць медыцыну Палейчык не хоча, але працу па спецыяльнасці ў рэгіёне не знайшоў. Ездзіў уладкоўвацца медбратам у абласную псіханеўралагічную бальніцу «Астроўля», што пад Лідай, у Шчучын на хуткую, дзе быццам былі патрэбны работнікі. Але і там, і там адмовілі.
«Я тэлефанаваў галоўнаму доктару Лідскай ЦРБ пасля таго, як у Шчучын не ўзялі. Ён сказаў: пакуль не сціхне ўсё, не прыму цябе назад», — дзеліцца фельчар.
Цытуе характарыстыку, якую яму выдалі ў бальніцы. Апроч таго, што Павел зарэкамендаваў сябе як кваліфікаваны спецыяліст і прымаў актыўны ўдзел у спартовым жыцці калектыву, там ёсць такія радкі:
«З кіраўніцтвам станцыі хуткай меддапамогі не знаходзіў узаемаразумення, камунікаваў на роўных, не захоўваў субардынацыю, дазваляў сабе даваць ацэнку прафесійным якасцям асабовых асоб, не карыстаўся аўтарытэтам большасці калег, асабістыя крыўды выносіў на ўсеагульнае абмеркаванне, схільны да супрацьпраўных паводзін».
Яго жонка дагэтуль працуе ў той бальніцы на палову стаўкі рэаніматолагам. Ціску на яе не было.
Ці змянілася штосьці ў раённай бальніцы пасля публічнага выступлення фельчара?
«Далі дзве новыя машыны хуткай, цалкам укамплектаваныя. Але гэта не дзяржава, а прыватнае прадпрыемства «Белтэкс Оптык». А так усё адно бардак. Абяцалі, што новае КТ паставяць — у выніку вырашылі адрамантаваць старое. Пытанне толькі, як надоўга яго хопіць», — адзначае Павел.
Пасля звальнення Палейчыка беларусы сабралі яму два гадавыя заробкі за адзін дзень. Павел не чакаў такой падтрымкі і закрыў краўдфандынг ужо на другі дзень.
Частку з тых 20 тысяч рублёў сям’я пераводзіць на дабрачыннасць — на лячэнне дзяцей і пагашэнне штрафаў лідчукам, затрыманых на мітынгах.
Падчас перадвыбарчай кампаніі фельчар, дарэчы, пазнаёміўся са Святланай Ціханоўскай. Яму патэлефанавалі з яе штаба, калі патрэбна была дапамога ў Мінску на пікеце. Павел пагадзіўся пабыць валанцёрам на выходныя. Кажа, што з Ціханоўскай асабліва не гутарыў, проста сфатаграфаваўся на памяць.
Пасля выбараў Палейчык пабываў у ізалятары.
«Гэта было 11 жніўня. Мяне спынілі тры машыны ДАІ, калі мы ехалі з жонкай з Бярозаўкі ў горад. Спынялі, як бандыта ў кіно — машыну цалкам абшукалі, усё перавярнулі. Далі пяць сутак.
Мяне ніхто не чапаў, але адзін хлопец у камеры быў цалкам сіні. Я з 11-га да 13-га сядзеў, а потым нас раптоўна ўсіх выпусцілі. Пазаўчора хадзіў па даведку ў РАУС, там сказалі, што трэба, каб я дасядзеў тыя трое сутак. Тлумачу ім: ніяк — жонка з кавідам і пнеўманіяй дома, будзем на самаізаляцыі, на мне дзеці, вы што. Адпусцілі: маўляў, калі паправішся, прыходзь з рэчамі».
Паўла чакае таксама суд за удзел у мітынгу 13 верасня.
«У Лідзе ёсць пратэсты, але стала менш людзей выходзіць. Можа, баяцца, — апісвае абстаноўку ў горадзе фельчар. — У мінулую нядзелю чалавек 100 сабралася, але іх разагналі, было шмат міліцыянераў. Тым, каго затрымалі падчас пратэсту, даюць суткі, а каго па відэафіксацыі вылічылі, звычайна штраф».
