«Я прыняў падобнае рашэнне пасля таго, калі, па сутнасці, армія пастаянна настойвала на неабходнасці падобнага кроку», — пра гэта ў жывым эфіры ў Facebook заявіў прэм'ер-міністр Арменіі Нікола Пашынян, каментуючы апублікаваную заяву аб спыненні агню.
«Вы ўяўляеце, праўда ж, што армія кажа, што трэба спыніцца, таму што ў нас ёсць пэўныя праблемы, перспектыў вырашэння якіх не бачна або вычарпаны рэсурс для вырашэння гэтых праблем, ці мы адчуваем пэўныя праблемы ў выніку існавання гэтых праблем.
Напрыклад, мы сутыкнуліся з такімі дзіўнымі выпадкамі, калі трэба было перакінуць полк Узброеных Сіл у вайсковую частку з баявой мэтай, але жыхары гэтага населенага пункта закрываюць дзверы вайсковай часткі, машыны і не дазваляюць выехаць з вайсковай часткі.
У нас адбывалася каля дзясятка падобных выпадкаў, у выніку якіх у нас з'яўляецца праблема дастаўкі палка на перадавую. Вядома, у многіх выпадках прадпрымаліся вельмі жорсткія ўмяшанні, у некаторых выпадках падобнай магчымасці не было, таму што паліцэйскі кантынгент быў таксама камандзіраваны на перадавую. Гэта прывяло да вельмі сур'ёзных і цяжкіх наступстваў, якія мы бачылі і пра якія даведваліся на перадавой», — сказаў ён.
Па словах Пашыняна, наступнай праблемай стала пытанне сістэмы мабілізацыі.
«Ёсць дзейная армія, і пры неабходнасці праводзіцца мабілізацыя, якая называецца мабілізацыйным рэсурсам. Гэта людзі, якія прызываюцца ў войска з цывільнага жыцця, далучаюцца да ўзброеных сіл для выканання задач.
Досвед паказаў, што людзі, якія прыйшлі з цывільнага жыцця, на жаль, не вельмі гатовыя да паўнавартаснага ўдзелу ў ваенных дзеяннях. Яны хутка страчваюць баяздольнасць, і з-за гэтага ўзнікаюць праблемы.
Я ў канцы раскажу, якія праблемы паўсталі з прычыны гэтага.
Тое ж самае датычыцца таксама да вызначанага пласту добраахвотнікаў, якія таксама прыбылі з цывільнага жыцця, аднак у нейкі момант у іх узнікаюць праблемы з баяздольнасцю. Гэта не значыць, што ва ўсіх, прыцягнутых у якасці мабілізацыйных рэсурсаў або добраахвотнікаў была такая ж сітуацыя.
У нас былі людзі, якія гераічна змагаліся, але ў цэлым у гэтай галіне мы бачылі праблемы і сутыкнуліся таксама з пэўнай праблемай дэзерцірства, якую, на жаль, ніяк не ўдалося вырашыць.
Калі ўвесь прыцягнуты рэсурс аказаўся безвыніковым, з прычыны гэтага ў нас паўстала праблема ў сувязі з тым, што добра ваюючыя салдаты аказаліся незаменнымі. Добра ваюючым людзям трэба ў нейкі момант даваць магчымасць для адпачынку, каб яны аднаўляліся і вярталіся ў строй. Але так як у выніку падзення мабілізацыйнага рэсурсу і баяздольнасці добраахвотнікаў, дэзерцірства ў нас з'явіліся праблемы, на перадавой былі людзі, якія заставаліся на працягу месяца, і было немагчыма знайсці ім замену.
Вось гэтыя важныя прычыны стварылі для нас дастаткова сур'ёзныя праблемы да той ступені, што, па сутнасці, наша армія, а таксама палітычнае кіраўніцтва Арцаха сфармулявалі вельмі выразную задачу, што неабходна неадкладна спыніць вайну, у адваротным выпадку наступствы будуць нашмат больш цяжкімі.
Гэта было вельмі цяжкае рашэнне, мы ведалі, што яно выкліча абурэнне, але мы аказаліся ў такой сітуацыі, што альтэрнатывы проста не існавала», — сказаў прэм'ер-міністр Арменіі.
«Было таксама такое пытанне, чаму, напрыклад, 27 верасня не было заключана перамір'е або рэжым спынення агню на тых жа ўмовах. Па адной простай прычыне: умовы спынення агню 27 верасня заставаліся тымі ж. То-бок калі мы прасілі аб перамір'і, гэта магло быць прынята толькі пры ўмове вяртання або здачы вядомых вам і нам сямі раёнаў. Мы не маглі пайсці на падобны крок, таму што верылі, што УС Арцаха, армянскі народ змогуць зрабіць так, каб была неабходная не наша зацікаўленасць у рэжыме спынення агню, а каб мы здолелі прымусіць пайсці на перамір'е, чаго, аднак, не адбылося.
Мы не маглі лічыць, што здача тэрыторый — гэта верны шлях дасягнення перамір'я. Натуральна, прагучыць пытанне адносна таго, чаму мы, тым не менш, вырашылі пайсці на такі крок.
Па вельмі простай прычыне: таму што, выслухаўшы даклады арміі, нам стала відавочна, што наступствы наступнага развіцця будуць нашмат больш цяжкімі, трэба спыніцца проста цяпер. Знайсці спосаб, прыняць умовы, хоць бы частка якіх непазбежна адбылася б у выпадку працягу ваенных дзеянняў. Такая праўда», — падкрэсліў ён.
