— Ці лічыш ты свае 42 дні ў турме нейкай персанальнай помстай ад улады, маўляў, дзяржаўны конкурс, які зрабіў цябе…
— Упэўненая ў гэтым. Не ведаю, каму гэта трэба. У прынцыпе не разумею, што там адбываецца. Кіруюся толькі агульнай інфармацыяй, але маё асабістае пачуццё — вядома, я ўпэўненая ў гэтым. Маўляў, мы табе тут далі ўсе — пуцёўку ў жыццё, а ты тут такая няўдзячная, выкаблучваешся.
Мне здаецца, што барацьба тых, хто мае ўладу, з такімі людзьмі, як я, якія не з'яўляюцца палітычнымі дзеячамі, не з'яўляюцца лідарамі меркаванняў, блогерамі або інфлюенсерамі — гэта прызнаць сваю слабасць. Змагацца з такімі людзьмі, як я, — гэта распісацца ў сваёй слабасці, мне так здаецца, — сказала Хіжынкова.
0
0
0
0
0
0
