Крамлёўскі чыноўнік адмаўляе айчынным ёгуртам і кілбасам ў доступе на расійскі рынак. А што, калі перацягнуць на наш бок жывёльны свет Расіі?
— Цсссс, — прыклаў палец да вуснаў камандзір элітнага атраду. Спецназаўцы замерлі ля дзвярэй явачнай кватэры. Як перад кожнай адказнай аперацыяй, камандзіру згадаліся падзеі апошніх дзён.
Запарка пачалася, калі ў прыёмную ФСБ N‑скай вобласці Расійскай Федэрацыі прыбегла даярка і працягнула паперку: яе чыталі каровы на ферме.
«Траваядны славянін! Уставай на бой за Саюзную дзяржаву! Дамагайся вяртання на наш рынак беларускіх прадуктаў. Адмаўляйся несці яйкі, даваць малако, не нагульвай тлушч, не цягай вазы! Толькі акцыямі простага дзеяння можна спыніць дзвюхногіх антыславянскіх пачвар…»
Пад тэкстам стаяў подпіс: «Абласны камітэт патрыятычных жывёл імя Савушкіна прадукту».
Гэта быў стопудовы сабатаж. У жывёлагадоўчым сектары вобласці, відавочна, дзейнічала агентура беларускіх вытворцаў малака і мяса.
Улётку аддалі ў экспертны аддзел. Экспертам спатрэбіліся суткі, каб зрабіць заключэнне: паколькі почырк аўтара ўлёткі быў такі, быццам пісала курыца лапай, значыць яе пісала курыца. Уначы чэкісты таемна паставілі жучкі ў бліжэйшым курніку. Экспертам спатрэбіліся суткі, каб вывучыць курыную мову. Яшчэ тры дні іх вушы апухалі ад размоваў пра сродкі пахудання для бройлераў і новыя амерыканскія моды «ножак Буша». Урэшце, удалося пачуць фрагмент цікавай размовы:
— Ко‑ко‑ко. Сёння дзікія качкі скінулі радыёграму. Аперацыя стартуе. Сёння ўначы сходка.
— Ку‑ка‑ры‑ку! Нарэшце. Даўно пара ўрэзаць Крамлю. Няхай ведаюць, як тармазіць працэс інтэграцыі! Ідзі, але будзь асцярожны…
Цікаючыся следам за анімалам‑здраднікам, спецназаўцы дайшлі да ўваходу ў явачны катух. Камандзір групы паказаў калегам фігу. Гэта значыла, што трэба рыхтавацца да штурму. Прафесіяналы па барацьбе з тэрарыстамі ціха знялі аўтаматы з засцерагальнікаў. З‑за дзвярэй тым часам чуліся інструкцыі:
— …цяпер ты, парася. Хутка прыязджае кіраўнік ураду. Напярэдадні ўся ферма мае заразіцца свіным грыпам. Вось у гэтых прабірках смяротны мікроб. Ха‑ха‑ха!
Спецназ пайшоў на штурм.
— Ляжаць, казлы! Ой…
Самыя сапраўдныя казлы, свінні, бройлеры, бараны, куры‑цацаркі дружна кінулася на падлогу. Аднак спецназ рана трыумфаваў. У наступны момант чароўная сіла, што сыходзіла ад нейкага метафізічнага звера, прыціснула ваякаў да сцяны. Апошнім, што пачулі спецназаўцы перад адключкай, былі дзіўныя словы:
Этыс! Атыс! Аніматыс!
Чароўны трусік!
