Андрэй Скурко — палітвязень, кіраўнік аддзела рэкламы і маркетынгу «Нашай Нівы». Ён і раней пісаў казкі, вершыкі і складаў сцэнары коміксаў для дзіцячых выданняў, але тыя, якія ён дасылае з турмы, — неперавышаныя.
Ён піша іх для свайго паўтарагадовага сына.
Вось адзін з апошняй порцыі.
Буля
Адгадай, бабуля,
Што такое «буля».
Можа, гэта бегемот?
Ці малінавы кампот?
Можа, бульба? Ці бульдог?
Можа, бык ці насарог?
Бурбалка ў ванне?
Кіт у акіяне?
Гэта ж проста адгадаць!
Булі — вунь яны ляжаць:
Са смятанай, і карыцай,
І з павідлам, і з клубніцай
У кавярні на вакзале,
Дзе бабулю мы чакалі.
У Скурко цяжкая форма дыябету, знаходжанне ў турме можа прывесці да страшнага пагаршэння здароўя. Можа яшчэ і таму ён піша такія поўныя пранізлівай любові творы.
«Я быў прыемна здзіўлены арыгінальным сюжэтам і тонкім разуменнем дзіцячай псіхікі. А яшчэ — бліскучым валоданнем словам. Было такое адчуванне, што маеш справу з творам прызнанага мэтра, — нагэтулькі ўсё дасканала», — піша ветэран беларускай выдавецкай справы, у тым ліку дзіцячай літаратуры, Зміцер Санько.
Яны ўсё жыццё пісалі для вас, працавалі для людзей. Цяпер вы можаце напісаць для іх, вы можаце таксама зрабіць грашовы перавод.
Марціновіч Ягор Аляксандравіч
Скурко Андрэй Генадзевіч
СІЗА-1, Мінск, вул. Валадарскага 2, 220030
