Ціханоўская заклікала дэмакратычныя дзяржавы да паслядоўнай палітыкі ў дачыненні да беларускіх уладаў.
«Усё пачалося як пратэст супраць фальсіфікаваных выбараў, але стала барацьбой за годнасць і справядлівасць. Беларусы былі сытыя па горла 27 гадамі жыцця пры кіраванні краінай рэжымам. Яны адчувалі, што заслугоўваюць таго, каб іх паважалі, а іх галасы — чулі.
Я не разумею, у чым розніца паміж словамі very, deeply, strongly concerned («мы вельмі, глыбока, моцна занепакоеныя») і gravely, extremely, seriously concerned («мы надзвычай, сур'ёзна занепакоеныя»)?
Я да гэтага часу не магу зразумець, як у адной групы галаварэзаў атрымліваецца тэрарызаваць ўсю Еўропу — з дапамогай захопу самалёта або арганізацыі незаконнага ўвозу мігрантаў. Чаму гэтыя людзі да гэтага часу не сутыкнуліся з якімі-небудзь сур'ёзнымі наступствамі за свае бесчалавечныя дзеянні?
Нядаўна я пачула ад аднаго міністра замежных спраў: «Мы зрабілі ўсё, што маглі, і нічога не спрацавала». У яго голасе чуліся расчараванне і стомленасць. На жаль.
Але беларусы не могуць сказаць: «Мы зрабілі ўсё, што маглі, і нічога не атрымалася». Мы не можам вярнуцца дадому. У нас адабралі наш дом. І пакуль мы не вернем яго, мы не спынімся», — сказала яна.
Ціханоўская нагадала, што сярод палітвязняў — і яе муж Сяргей, які, хутчэй за ўсё, на наступным тыдні будзе асуджаны на 15 або 20 гадоў пазбаўлення волі: «Сёння я тут праз яго. Я не магу мірыцца з тым, што мае дзеці не бачылі свайго бацьку 18 месяцаў».
Палітык прапанавала ўдзельнікам саміту зрабіць наступны год годам канцэнтраваных дзеянняў. Паводле яе слоў, дыктатуры нагадваюць высокія і магутныя дрэвы, якія здаюцца моцнымі, але падаюць ад моцнага ветру.
Ціханоўская адзначыла, што адчувае і аптымізм ад тых зменаў, якія яна бачыць у беларускім грамадстве.
