Арцём Шрайбман.
Перакрыццё транзіту беларускага калію з боку Літвы ў аднабаковым парадку са спасылкай на «нацбяспеку» — смелы крок. Таму што, акрамя непасрэдных стратаў, прыйдзецца абараняцца ў сапраўдным судзе, хутчэй за ўсё — судзе ЕС у Люксембургу (але хай мяне паправяць спецыялісты, ці будуць там яшчэ нейкія інстанцыі перад ім).
Трэба будзе даказаць, што здзелка з Мінскам, якая не замінала нацбяспецы Літвы шмат гадоў, раптам стала ёй пагражаць. Гэта нетрывіяльная задача, і супраць Вільні будуць сапраўды працаваць добрыя юрысты, таму што гэта гучная справа, у ЕС знойдзецца шмат юрфірмаў, гатовых прадстаўляць Мінск.
Еўрасаюз і яго краіны-члены ўжо прайгравалі ў сваім жа Люксембургскім судзе шмат разоў, таму будзе цікава. На кон пастаўленая не толькі рэпутацыя Літвы, але і, у выпадку пройгрышу, велізарная кампенсацыя, якую давядзецца плаціць Мінску.
Але пакуль, калі Літва і яе чыгунка не пагодзяцца працаваць з Белкаліем праз пракладкі (што тэхнічна нескладана, але палітычна зашкварна для саміх літоўцаў на любым узроўні), то гэта будзе самы моцны аднамомантны эканамічны ўдар з усяго, што Захад рабіў з Мінскам дагэтуль.
Лукашэнка не зможа пакінуць такое без адказу. Будзе гандлёвая вайна і, хутчэй за ўсё, парушэнне іншых транзітных ланцужкоў праз Беларусь. Праверку на трываласць пройдзе і расійска-беларускі саюз.
Адна справа салдат разам вазіць папазіраваць каля вайсковых часцей у Казахстане, іншая — на шкоду «Уралкалію», ды яшчэ і са зніжкамі пускаць беларускіх канкурэнтаў да сваёй транзітнай інфраструктуры. Асабліва калі можна замест гэтага асвоіць вызваленыя нішы на сусветных рынках угнаенняў і праз якія паўгодзіка пагрукацца ў схуднелы Салігорск з прапановай прадаваць той жа калій расіянам, але з вялікім дысконтам.
«Гэта быў асноўны лагістычны калідор». Як цяпер «Беларуськалій» будзе пастаўляць прадукцыю на экспарт?
З 1 лютага Літва скасуе пагадненне паміж Літоўскай чыгункай і «Беларуськаліем»
