Уладзімір Зяленскі. Фота: УНІАН
«Расейскі бок у першую сустрэчу ў Беларусі… На якую я пагадзіўся, каб наша група паехала, таму што я даўно казаў, што [бакам] трэба размаўляць — яшчэ да вайны. Я не супраць гэтых размоў, абы быў вынік…
Расейскі бок адчувае перамогу ў тым, што гэтая сустрэча адбылася, што гэта дадае нейкую суб'ектнасць Аляксандру Рыгоравічу Лукашэнку… Ды на здароўе. Калі мы можам скончыць вайну, а Аляксандр Рыгоравіч будзе адчуваць ад гэтага, што ён зноў у доме гаспадар — ды на здароўе. Мне, шчыра кажучы, усё роўна. Гэта ўвогуле выбар беларусаў, а дакладна не наш. Таму я пагадзіўся, калі будзе прадметная ў іх сустрэча.
Сустрэча атрымалася. Прадметнай я б яе не назваў. Наш бок сказаў, што фраз пра «дэмілітарызацыю і дэнацыфікацыю» не можа быць, нас гэтыя пункты наогул не цікавяць.
Што тычыцца [трэцяга] пункта абароны рускай мовы… Не ведаю, ці данеслі яны ўсе мае аргументы… Кожны наступны дзень вайны ставіць пад пытанне наогул разуменне, што такое руская мова. Гэта значыць людзі гэтага не будуць хацець. Людзі не будуць хацець чытаць, глядзець кіно, размаўляць. Ну, я вам проста кажу, як гэта… Што гэта выклікае, разумееце? Нават тое, што можа камусьці вельмі падабалася — але калі яго вельмі шмат, то яно назад выходзіць. Яшчэ і праз кроў гэта нам перадалі — любоў да рускай мовы.
Вось. Таму гэта вельмі сур'ёзны момант. Значыць, гэта што тычыцца рускай мовы. Маё меркаванне было наступнае: я хацеў зрэзаць наогул гэтую пастаянную аргументацыю з нагоды таго, што — як, што, якую мову… У нас усе гавораць, як хочуць, на любой мове. У нас больш за 100 нацыянальнасцяў жыве ў краіне. Таму мы сказалі, што толькі люстраная павага. Дамова аб люстраной павазе да гісторыі, моў, культурных каштоўнасцяў з усімі суседзямі. Гэта я прымаю».
Чытайце таксама:
Галоўнае з вялікага інтэрв'ю Зяленскага чатыром расійскім журналістам, якое ўжо забаронена ў Расіі
