Можна, канешне, проста пасьцябацца з нагоды таго, што БРСМаўцы нібыта паводле чыстага супадзеньня — ну вясна прыйшла! — ладзяць 25 сакавіка сваю акцыю "За незалежную Беларусь!".
А можна ўбачыць і пачатак іншага працэсу: высілкі нацыянальна сьвядомай апазыцыі далі плён. Спакваля падтачылі маналіт дзяржаўнай ідэалёгіі з ейным нігілізмам адносна неБССРаўскай вэрсіі паўставаньня беларускай дзяржаўнасьці.
Гэтым разам ідэя альтэрнатыўнай імпрэзы нарадзілася ў кабінэтах ідэалягічнае вэртыкалі пэўна ж спантанна. (Дарэчы, заўважце: улада мусіць дзейнічаць рэактыўна, а ініцыятыва на баку яе апанэнтаў.) А вось налета, уявеце, вымуштраваныя функцыянэры будуць ужо загадзя плянаваць мерапрыемствы на Дзень Волі.
Такім чынам, вэртыкаль фактычна пачынае — хай сабе і няўклюдна, наступаючы на горла ўласнай песьні — працаваць на прасоўваньне ў масы ўсьведамленьня даБССРаўскіх каранёў дзяржаўнасьці. Тым самым размываецца і псэўданезалежніцкі падмурак афіцыйнае даты 3 ліпеня. Калі і дзяржаўныя (ці прадзяржаўныя) структуры, і апазыцыянэры сьвяткуюць пад лёзунгамі незалежнасьці 25 сакавіка, то апрыёры зьмякчаецца звыклая палітычная антытэза.
Вось і Мілінкевіч канстатуе: улады часткова прызналі 25 сакавіка.
Канешне, робіцца карава — усе гэтыя расьцяжкі па-расейску і г.д. І ўсё ж — "За независимую Беларусь!", а не за "братскую интеграцию" ды "единение", як боўталася паўсюдна яшчэ некалькі гадоў таму.
Бадай, адыгралі сваю ролю і раскрытыкаваныя максымалістамі звароты арганізатараў Дня волі, інтэлектуалаў да кіроўных вярхоў: давайце адзначым супольна!
Канешне, наіўна было б усклікаць: во яны, прыкметы жаданай кансалідацыі! Ідыліяй і ня пахне. Як і перад леташнімі выбарамі, зараз перад 25-м ідзе шырокая зачыстка актыву з ужываньнем той самай тактыкі дробнага фолу.
Добра, калі само сьвяткаваньне для тых, хто зьбіраецца на пляц Каліноўскага, пройдзе без асаблівых эксцэсаў.
Дарэчы, а ці атрымліваў БРСМ дазвол на акцыю?
Мо' апазыянэрам варта павесьці калёну ад Акадэміі навук да "чупа-чупса" — там дакладна чапаць ня будуць? :)
Я вось са смайлікам, па-блазанску напісаў, а потым знайшоў у Сеціве інтэрвію, дзе цалкам сур'ёзны чалавек — акадэмік Вайтовіч на тую ж тэму разважае.
Жарты жартамі, а кропля камень точыць. Лёзунгі незалежнікаў заваёўваюць новы абсяг. Хаця паралельна апазыцыя разьвітваецца — ужо, шчыра кажучы, разьвіталася — з манаполіяй на адпаведную рыторыку. І ў гэтым таксама ёсьць, калі хочаце, стымул — вылазіць са старой шкарлупіны, генэраваць палітычны крэатыў.
Працэс фармаваньня нацыянальнай самасьвядомасьці ідзе ў парадаксальных, часам трохі анэкдатычных формах. Але ж пакрысе ідзе!
...Уяўляеце, як камсорг ("бэрэсэморг"? :) выхоўвае нядбайнага сябра арганізацыі:
— Каб 25-га быў на імпрэзе як штых!
— А што 25-га?
— Ну ты і цемра! Як што? Дзень Волі!
