— Дзе візу атрымлівалі?
— Усё афармляла МЗС, я нават не ведаю. Здала пашпарт і фотаздымкі ў Міністэрства замежных спраў, а як там далей было — не ў курсе. Але ў Маскве ставілі — гэта дакладна.
— Значыць, самі вы па візу не ездзілі?
— Што вы! Гэта занадта вялікі гонар! Уявіце сабе: чыноўнік майго ўзроўню прыязджае ў Маскву і стаіць у чарзе па візу!
Вена старшыні Цэнтрвыбаркама вельмі спадабалася.
— У мяне была магчымасць яе добра патаптаць ножкамі. Жылі мы ў цэнтры, і была магчымасць шмат пахадзіць, што мы і рабілі штовечар. Было ўсё тое, што я люблю: гуляць, сядаць у вулічных кавярнух, піць каву, глядзець на жыццё.
— Не танная ў Вене кава…
— Філіжанка кавы — 2 еўра, камандзіровачныя — 43. Уклалася! Мы там не шыкавалі. А ў першы дзень мяне наогул Чураў карміў, як і ўсіх старшыняў ЦВК краін СНД шыкоўным ланчам. Так што — усё нармальна!
— Спадзеяцеся, што Вена толькі пачатак? Што дзверы ў Еўропу адчыняцца?
— Я была б шчаслівая! Больш за тое, мяне падтрымліваюць мае калегі. Той жа малдаўскі калега сказаў, што гэта контрпрадуктыўна, нельга ізаляваць людзей. Але мы ж разумеем, што гэта рашэнне палітычнае, у спісе шмат службовых персон. Гэта неабходна вырашаць у прынцыпе. Было б нармальна і добра.
— У Duty Free аэрапорта заходзілі? Што набылі?
— Абавязкова! Гэта святое! Набыла парфуму, якая мне падабаецца. Называецца ён «Блю лайт» ад «Дольчэ энд Габана».
