Шаноўны Павал Ізотавіч, чытаў цэлы тыдзень рэпартажы вашых журналістаў Крата і Кальнічэнкі, якія ўвязаліся з прэзыдэнтам у турнэ па забруджаных тэрыторыях. Чытаў і рыдаў: жывуць жа людзі! Фэльетон з блогу Лёліка Ушкіна.
Ікарыя, Утопія і Горад Сонца адпачываюць у параўнаньні з саўхозамі “Мышанка” і КСУП «Галубіца» - этапамі ваяжу дзяржаўнага чэла: “устойчивый прогресс, жизнь в населенных пунктах заметно изменилась к лучшему, объем производства вырос на 61 процент, заработки вполне солидные, здоровый оптимизм..."
Аднак паралельна мяне заказытала думка – калі на тэрыторыях зараз сапраўдны пануе гэткі парадыз, то ня выключана, што тут нешта не чыста. А што калі 21 год таму нехта мог ведаць пра тое, якія бонусы цягне за сабой радыяцыя?
Гэта прымушае пераглядзець усю гісторыю катастрофы.
У ЦК КПБ 27-га красавіка 1986 г. адбывалася наступная сцэна.
Першы сакратар: Шаноўныя таварышы, у мяне для вас дзьве навіны: добрая і дрэнная.
У Чарнобылі накрыўся рэактар, на нас ідзе радыяцыйнае воблака. Вы самі разумееце, што значыць радыяцыя для развіцця рэгіёну: сталая падтрымка дзяржавы, інвэстары, здаровы аптымізм...
Усе: ну?
Першы сакратар: З улікам укладу футбалістаў мінскага Дынама і гандбалістаў сталічнага СКА ў разьвіцьцё савецкага спорту дарагі генсек Міхаіл Сяргеевіч дазволіў нам пасадзіць радыяцыйнае воблака над нашай рэспублікай.
Усе (разам): ну супер! Вось яна, праява ленінскай нацыянальнай палітыкі! Слава роднай Партыі!
Першы сакратар: цяпер дрэнная навіна: воблака дазволілі пасадзіць толькі адно. Масква хоча, каб нешта перапала Браншчыне: там таксама сяло трэба ўздымаць.
Усе: мля... маскалі, ды яны яшчэ нам Смаленск не павярнулі, а ўжо давай ім наша воблака...
Першы сакратар: ціха, таварышы, ціха. Вы яшчэ тут нафтаправод Дружба перакрыйце. Гы-гы. Такім чынам давайце вырашаць, якая з абласьцей годная гэтага падарунка партыі.
Пачынаецца спаборніцтва: параўноўваюць колькасьць сяброў КПСС і кандыдатаў у сябры ў кожным рэгіёне, актыўнасьць у суботніках, ....
У выніку прыз уходзіць на Гомельшчыну, дзе на лепш за іншыя вобласьці плацяць партыйныя ўзносы.
Шаноўны Павал Ізотавіч, каб не паўтарыўся такі сцэнар, прапаную ужо зараз скласьці спіс абласцей і раёнаў, якія вымагаюць падтрымкі і інвэстыцый. У разе аварыі на Беларускай Атамнай Станцыі можна будзе хуценька пасадзіць над імі радыяцыйныя воблакі і справакаваць там архі-буйны эканамічны ўздым.
Асабліва я ратую за тае каб у разе катастрофы на БАЭС радыяцыйны дождж прайшоў над канечнай 12-га тралейбуса, што на Розачцы, у сталіцы. Там кафэ “Гномік” ужо дзесяць гадоў як адрамантаваць не могуць. Без атамнай аварыі, баюся, тут ніяк не абысьціся.
Ваш фанатычны чытач
