У Жэнэве справа йдзе да ўключэньня Беларусі ў так званы спэцпараграф Міжнароднай арганізацыі працы. Прасьцей кажучы, у чорны сьпіс. Пра гэта паведаміў мэдыям лідэр Беларускага кангрэсу дэмакратычных прафсаюзаў Аляксандар Ярашук.
У Швайцарыі чарговы раз знаходзіцца і дэлегацыя ўладаў — Пяткевіч, Кабякоў ды іншыя. Там жа і Козік. Тэарэтычна ён, як і Ярашук, мусіць быць апанэнтам ураду ў пытаньні абароны прафсаюзных правоў. Насамрэч жа ФПБ разгарнула шалёную актыўнасьць у іншым кірунку. Нават перастаралася. Скандал з падробкай подпісаў пад чалабітнай у МАП ("тэхнічная памылка", па вэрсіі ФПБ) толькі згусьціў неспрыяльны фон.
Карацей, усе спробы ўладных ды праўладных дзеячаў давесьці Міжнароднай арганізацыі працы, што правы прафсаюзаў у нас узьнятыя на ўзорную вышыню,— посьпеху, здаецца, ня маюць. Хаця грошай на камандзіровачныя Менск не пашкадаваў. Ярашук налічыў у афіцыйнай дэлегацыі аж 22 пэрсоны. Дзьве футбольныя каманды :-) І, мусіць, загадана касьцьмі легчы, як у фінале мундыялю!
Калі ж Беларусь запішуць у той спэцпараграф, то Брусэль, у сваю чаргу, найхутчэй што зьдзейсьніць абяцанае — пазбавіць краіну з 21 чэрвеня прэфэрэнцыяў у гандлі з Эўразьвязам. Пра рэальнасьць гэтай пэрспэктывы сьведчыць і каскад казённа-бадзёрых заяў высокага айчыннага чынавенства: маўляў, ня надта й напалохалі! Нам экспарт дывэрсіфікаваць — як раз плюнуць! Як заўжды, пра лёгіку прапаганда не клапоціцца. Бо паралельна дзяржаўныя мэдыі выбіваюць слязу, даводзячы, наколькі балюча санкцыі бяздушнай Эўропы ўдараць па беларускіх пралетарах — стратай заробкаў, працоўных месцаў і г.д.
Так ці іначай, сюжэт з прэфэрэнцыямі дасягае кульмінацыі. У зьвязку з гэтым палітоляг Валер Карбалевіч нават спрагназаваў дату сканчэньня нашай палітычнай псэўдаадлігі (а пакуль што, дарэчы, во вам новы акт гуманізму: праваабаронцу Шчукіна не ўпяклі за краты, а толькі пакаралі ўнушальным штрафам!).
На думку Карбалевіча, "лібэралізацыя" скончыцца менавіта 21 чэрвеня. Прычым незалежна ад таго, якое рашэньне прыме Эўразьвяз. Калі краіну выключаць з сыстэмы гандлёвых прэфэрэнцыяў, дык тутэйшае начальства пакрыўдзіцца і яшчэ мацней закруціць шрубы. Калі ж Брусэль дасьць слабіну і Менск атрымае адтэрміноўку, то тут таксама вырашаць, што дэмакратычныя рэвэрансы болей непатрэбныя. Бо нашто гандлявацца са слабакамі?
Што ж, праверкі гэтай вэрсіі чакаць нядоўга. Зазначым, аднак, што сёньня ў беларускіх уладаў няма таго моцнага расейскага тылу, які разьвязваў рукі ва ўнутранай палітыцы і разьвязваў язык у дачыненьнях з Захадам некалькі гадоў таму. Так што, бадай, магчымыя варыянты гульні і пасьля 21-га.
