Słucak nia bačyŭ takoha 90 hadoŭ.
Niadaŭna ŭ hetym staražytnym horadzie pravodziłasia trochdzionnaje śviata z duchoŭna‑aśvietnickim nakirunkam «Siamja — jadnańnie i kachańnie». Prahrama jaho stvarałasia pad kantrolem pravasłaŭnaha ekzarchatu i Mienskaha abłvykankamu, jaki vydzialiŭ z rezervaŭ słuččakam 45 młn rubloŭ.
Paśla taho jak u pieršy dzień ranicoj Mitrapalit mienski i słucki Filaret adsłužyŭ Boskuju liturhiju ŭ Śviata‑Michajłaŭskim sabory, adtul vyjšaŭ chresny chod z abrazami, charuhvami, kryžami, z hałasistymi pieŭčymi. Napieradzie kročyli poruč staršynia rajvykankamu i nastajaciel hetaha chramu. Pa šlachu da bronzavaha pomniku śviatoj Safii Słuckaj u centry horadu (a heta — try z pałovaj kilametry) da kalony dałučyłasia nia mieniej za try tysiačy čałaviek. Takoha maršu pa hałoŭnaj vulicy horadu tut nia bačyli z 1917 hodu.
Mitrapalit Fiłaret la pomniku Safii pračytaŭ kazań pad meladyčnyja pieralivy dzieviaci zvanoŭ, što stajali pablizu na płoščy, litaralna ŭ piacidziesiaci krokach ad bronzavaha pomniku Leninu, jaki, jak viadoma, pry žyćci, paśla kastryčnickaha pieravarotu, byŭ aktyŭnym prychilnikam ateizmu.
Z arki‑placoŭki, što ŭzvyšałasia pablizu Domu savietaŭ, Mitrpalit Fiłaret adkryvaŭ hetuju duchoŭna‑aśvietnickuju prahramu śviata, u jakuju ŭnieśli i zorak biełaruskaj estrady, i bal 1027 vypusknikoŭ siarednich škołaŭ horadu, i navat zaprošanuju z Mazyra junuju śpiavačku Ksieniu Sitnik. Jak i paviałosia zdaŭna, amal usie pieśni, a tym bolš vitalnyja pramovy vystupoŭcaŭ, byli rasiejskamoŭnymi.
Navinkaj hladziełasia biełakupalnaja pachodnia pablizu pamieram nia mieniej za šeśćdziesiat kvadratnych metraŭ, dzie na adkrytych dla dostupu stełažach pradavałasia carkoŭnaja litaratura, u bolšaści zaviezienaja vydaviectvam Biełaruskaha ekzarchatu z Rasiei. Spryjała knihapradaŭcam i toje, što arhanizatary hetaha šoŭ zavieźli z Varoniežu niekalki bikłahaŭ miodu, a na reklamnaj šyldzie zaznačyli, što jon aśviečany carkvoj. Za try dni miod, pa pamiarkoŭnaj dla rynku canie, pradali. Vystavili šmat knižak pra žyćcio śviatych rasiejskich uhodnikaŭ, viadomych pa Biblii apostałaŭ, knižki pra hanieńni na carkvu paśla 1917 hodu. Popytam u pensijaneraŭ karystalisia kasety i dyski z zapisami prypavieściaŭ carkoŭnych i pieśniaśpievaŭ.
Na žal, na stelažach, dzie było vystaŭlena nia mieniej za tysiaču roznych knižak u jarkich vokładkach, ja nie znajšoŭ Bibłiju, pierakładzienuju čatyry hady tamu na biełaruskuju movu našym piśmieńnikam Vasilom Siomucham (Stary i Novy Zapaviet u adnym tomu), ni apovieści pra śviatuju Eŭfrasińniu Połackuju, viadomaha piśmieńnika i historyka Ŭładzimiera Arłova. Mnie tolki pakazali biełaruskamoŭny dvuchtomnik pistmieńnika‑vydaŭca Leanida Marakova «Represavanyja śviaščeńniki za 1917 — 1967‑yja hady» — takich tam zanatavana z karotkimi bijahrafijami na 1120 staronkach až 2000. Heta nia ličačy katalickich, pratestanckich, judejskich, jakich taksama nie abminuli represii balšavikoŭ. Dvuchtomnik vyjšaŭ nakładam u 1500 asobnikaŭ, u pachodniu zavieźli z dva dziasiatki. To za try dni, jak patłumačyła miłavidnaja pradavačka, znajšoŭsia tolki adzin pakupnik. Mahčyma, heta było źviazana i z vysokaj canoj dvuchtomnika — 52 tysiačy rubloŭ, u toj čas jak siaredniaja cana rasiejskamoŭnych knižak składała niedzie 5‑15 tysiačaŭ rubloŭ.
I ŭsio ž, što ni kažy, a i hety chresny chod, i knižnuju pachodniu z carkoŭnaj litaraturaj pablizu pomniku siamnaccać hadoŭ tamu ŭłady tut nie dazvolili b, navat na prośbu samoha Mitrapalita.
