Aleś Čobat: «Usio biełaruskaje jon usprymaje jak žyviolna čužoje, jak hadziuku jakuju‑niebudź. Jon heta ani nervova, ani fizyčna nie ŭsprymaje, jaho trasie i kałocić, biedałahu».
Napiaredadni śviatkavańnia apazycyjaj 27 lipienia ŭłady pavodzili siabie ŭ zvykłym styli: zabarona, masavyja zatrymańni, chapun.
Niekatoryja eksperty źviartali ŭvahu na słovy Alaksandra Łukašenki, skazanyja pry pradstaŭleńni novaha šefa KDB: «Vy pavinny słužyć nia mnie, a dziaržavie». Ale, jak bačym, na praktyku dušeńnia inšadumstva hetaje vykazvańnie nie paŭpłyvała.
Niezaležnickaja rytoryka adyhryvaje ŭsio bolšuju rolu ŭ dziaržaŭnaj prapahandzie. 27 lipienia apazycyja nia toje što nie źbirałasia rabić revalucyju, jana mierkavała adznačać datu, jakuju pryznaje lehitymnaj i ciapierašniaja ŭłada, urešcie, za Deklaracyju ab suverenitecie hałasavaŭ u 1990 hodzie u Viarchoŭnym saviecie BSSR i deputat Łukašenka. A ŭ adkaz – zabarona, chapun, aryšty. Čamu?
Adkazvaje piśmieńnik Aleś Čobat z Horadni:
«Na moj prosty rozum, ustalavaŭsia stary kałchozny kanvejer – transparter dla hnoju. Jon robić tak, jak jon robić, na jaho traplaje ŭsio. I toje samaje datyčycca pieramienaŭ ministraŭ ci tam staršyniaŭ KHB. Heta toj samy transparter dla hnoju. Nu nia mohuć jany inakš rabić, u toj administracyi prezydenta Respubliki Biełaruś. Moža časam i chočuć, ale nia mohuć».
Jury Drakachrust: «Niadaŭna niechta na forumie hazety «Naša Niva» užyŭ adnosna biełaruskaj sytuacyi analohiju z palohkaj, jakuju Stalin daŭ Pravasłaŭnaj carkvie u 1941 hodzie, kali Hitler padychodziŭ da Maskvy. Nia toje , što Chrystovy vobraz źjaviŭsia na čyrvonym ściahu – nie, kamunistyčnaja idealohija zastavałasia niaźmiennaj, ale dadatkovaje apiryšča Stalin tady siabie znajšoŭ. Aŭtar kamentaru na forumie «NN» vykazaŭ mierkavańnie, što mahčyma i biełaruskaja ŭłada zaraz budzie hatovaja chacia b častkova abapiercisia na kulturnicki nacyjanalizm, jaki vyznaje apazycyja.
Ale ž nie, nie abapirajecca. Čamu?»
Aleś Čobat: «Alaksandar Łukašenka nie zahavoryć pa‑biełarusku, bo jon čałaviek nie biełaruski , a saviecki. Jon usim abaviazany Savieckamu Sajuzu, pry jakim vyras. Jak čałaviek abaviazany, to jon budzie da kanca śvietu trymacca ŭsiaho savieckaha. I ŭsio biełaruskaje jon usprymaje jak žyviolna čužoje, jak hadziuku jakuju‑niebudź. Jon heta ani nervova, ani fizyčna nie ŭsprymaje, jaho trasie i kałocić, biedałahu. I tak razam ź im trasie i kałocić uvieś biełaruski narod.
Łukašenka ŭ tym 1994 hodzie [vystup na Dzień niezaležnaści pa‑biełarusku] čytaŭ z papierki. Lepš by jon nie čytaŭ zusim, lepš by jon adrazu havaryŭ pa‑rasiejsku. Toje była falš. I z taje pryčyny tvorčaja intelihiencyja jaho nie padtrymała, bo što padtrymlivać pustyšku?
Ja sam pačynaŭ z padručnika, uspaminaŭ biełaruskuju movu, bo ja jaje nie ŭžyvaŭ šmat hadoŭ pakul vučyŭsia i rabiŭ na vajennych fabrykach. Treba vučycca. A jon nia vučycca i nia budzie.
Jon usio jašče choča być rasiejskim prezydentam. Nu chočacca jamu, heta jaho mroja, moža być, z małalectva, adkul ja viedaju, spytajcie ŭ jaho sami. I lubymi srodkami, navat karykaturnymi, jon budzie leźci i leźci ŭ Kreml, «Biełaruś — eto projdiennyj etap» — heta daŭno było skazana.
Jon , jak historyk, moža być raźličvaŭ, što paŭtorycca toje, što było padčas Kreŭskaj unii: ty mnie addaješ Litvu i Ruś, a ja tabie addaju karonu razam z karalevaj. Nu takoha ciapier nia budzie. I nijaki Kreml jamu nia śviecić.
Ale jamu chočacca. A žadańnie macniejšaje za ŭsio na śviecie».
