Napiaredadni 115‑ha jubileju z dnia naradžeńnia Maksima Hareckaha my pabyvali u vioscy Małaja Bahaćkaŭka Mscisłaŭskaha rajona, dzie zaraz znachodzicca muziej‑siadziba piśmiennika.
Pa ŭspaminach piśmieńnika, chata, u jakoj žyła siamja Hareckich, była ciesnaja, z zamšełaj sałamianaj strachoj, ź ziemlanoj padłohaju i maleńkimi akiencami na adnu šybu. Aśviatlałasia chata łučynaju. Ale mienavita ŭ hetaj chacie maleńki Maksim byŭ na ŭsio žyćcio začaravany dzivosnymi kazkami, cichimi pieśniami svajoj matuli Jefrasinni. Matula pakinuła ŭ spadčynu Maksimu 318 piesień, jakija ŭvajšli ŭ knihu «Narodnyja piesni ź miełodyjami» (1928).
Mienavita ŭ hetaj chacie juny Harecki sprabuje pisać svaje pieršyja tvory, u tym liku i vieršy. I tolki ŭ 1912 hodzie jon advažyŭsia i pačaŭ dasyłać u «Našu Nivu» natatki i dopisy pad psieŭdanimam «Biełarus». U ich — apovied pra žyćcio ŭ Horackim i Mscisłaŭskim pavietach.
Litaraturny muziej Maksima Hareckaha pabudavany na tym miescy, dzie znachodziłasia chata siam'i piśmiennika. Škada, sialanskaja chata nie padobnaja na tuju maleńkuju i rodnuju chatku piśmiennika. U muziei tolki ŭ peŭnaj stupieni adlustroŭvajecca sialanskaja pabudova, typovaja dla vioski Małaja Bahaćkaŭka. U adnoj pałovie chaty znachodzicca mnostva dakumientaŭ, uspaminaŭ, jakija dajuć mahčymaść prasačyć žyćciovy i tvorčy šlach piśmiennika, u druhoj — kavałačak sialanskaha bytu tych časoŭ. Vialikaja pieč, zasłanaja dźviuma posciłkami z arnamientam, dziciačaja lulka, vyšyvanyja ručniki, abraz... Jość tut skrypka i bałałajka, na jakich cudoŭna hraŭ Maksim. Pasiarod chaty staić nievialički stoł, nakryty abrusam. Na im u šklancy maleńki bukiecik zasušanych kvietak. Pobač sa stałom — draŭlanaja etažerka, na jakoj pałatniany miašečak ź ziamloju ź miesca rasstrełu represavanych u Viaźmie. Hety padarunak zrabiła delehacyja z horada Viaźma ŭ dzień adkryćcia muzieja. Jość tut i numary «Źviazdy»: Maksim Harecki z žniŭnia 1918 hoda byŭ supracoŭnikam haziety.
Na žal, miemaryjalnych rečaŭ siam'i Hareckich amal nie zachavałasia. U muziei vykarystoŭvajucca ekspanaty, typovyja dla chatniaha ŭžytku ŭ vioscy Małaja Bahaćkaŭka. Mnostva ekspanataŭ siadzibie paśla 110‑hadovaha jubileju pryjšłosia viartać jaje starym uładalnikam — respublikanskim muziejam i muziejam Mahiloŭščyny.
— U apošni čas u nas naviedvalnikaŭ chapaje, — raskazvaje zahadčyk filijała muzieja‑siadziby Maksima Hareckaha Uładzimir Liŭšyc. — Žychary Mscisłaŭskaha i Horackaha rajonaŭ ekskursii ładziać časta. Heta i školniki, i studenty, nastaŭniki i vykładčyki.
Da 115‑hadovaha jubileju ŭ muziei płanujecca praviesci kapitalny ramont. Na miescy staroj chaty źjavicca novy budynak, a ekspazicyja, jakaja nie abnaŭlałasia amal piatnaccać hadoŭ, papoŭnicca novymi ekspanatami. «Muziej pracuje z 1993 hoda, — kamientuje Uładzimir Maisiejevič, — ekspazicyja sastareła i maralna, i materyjalna».
Aleś Adamovič adnojčy zaznačyŭ: «Maksimu Hareckamu naležyć miesca adno z važniejšych: miesca kłasika biełaruskaj litaratury. Pobač z Kupałam, Kołasam, Bahdanovičam». I budzie škada zabycca pra jubilej našaha talenavitaha ziemlaka.
