Litarataram na čale z Čarhincom daroha na Słuččynu adčynienaja. Niadaŭna tut pabyvali viadomyja krytyk i paet. Dla ich adviali zalu ŭ centralnaj haradzkoj bibłijatecy. Dyrektaram škołaŭ dali kamandu zabiaśpiečyć adpraŭku na sustreču staršaklaś¬nikaŭ.
A voś Uładzimieru Arłovu i Volzie Ipatavaj daviałosia ŭ Słucku sustrakacca z čytačami na kvatery. Sabralisia demakraty, pensijanery. I nivodnaha nastaŭnika ci školnika. Bo sustrečy arhanizoŭvalisia ŭpotaj.
Sproby ŭłahodzić ułady byli. Niejak staršynia Słuckaj supołki TBM Mikałaj Kurylčyk źviarnuŭsia ź piśmovaj zajavaj da načalnika addziełu adukacyi rajvykankamu Dziermana, u jakoj vykazvaŭ prośbu dazvolić Ipatavaj sustreču z čytačami ŭ najstarejšaj haradzkoj himnazii (zasnavanaja ŭ 1617 h.). I atrymaŭ adkaz, što prahrama kulturna‑aśvietnickich mierapryjemstvaŭ składziena na ŭvieś hod, u suviazi z čym praviadzieńnie prapanavanaha mierapryjemstva nie padajecca nieabchodnym. «Niźzia!» — jak kaliści havaryŭ Arkadź Rajkin.
