63-hadovy dramaturh Alaksiej Dudaraŭ syšoŭ z pasady mastackaha kiraŭnika Dramatyčnaha teatra biełaruskaj armii.
«Mianie ŭčora vielmi ciopła pravodziŭ kalektyŭ, — kaža spadar Dudaraŭ. — Što ja ciapier budu rabić? Voś moj kalektyŭ i pakazaŭ mnie ŭčora, što varta rabić — siadzieć na bierazie z vudaj i łavić karasikaŭ».
Tym nie mienš, Alaksiej Dudaraŭ praciahnie pracavać z trupaj teatra.
«Ja syšoŭ praz uzrost, — kaža dramaturh. — Mnie prapanavali praciahnuć kantrakt jašče na hod, jak kožnamu piensijanieru. Ja nie staŭ, adnak nieaficyjna my praciahniem pracu. Teatra ja nie kinuŭ, tut iduć maje pjesy, i navat ŭčora mianie pravažali tolki farmalna — usie viedajuć, što ja zastanusia».
Pra svaje tvorčyja płany spadar Dudaraŭ raskazvać nie lubić.
«Ciapier u teatry imia Horkaha pastavili majho «Ekzekutara» — pjesu-praciah hohaleŭskaha «Revizora», jakuju ja napisaŭ u špitali. Što budzie dalej? Ja nie lublu zahadvać napierad». — kaža Dudaraŭ.
Piśmieńnik padkreślivaje, što jaho nie źniali «pa zahadzie». «Ja viedaju, što ludzi lubiać čytać naviny kštałtu: Barak Abama patelefanavaŭ Žadobinu, i toj mianie źniaŭ. Ja b sam takoje z zadavalnieńniem i cikavaściu pačytaŭ. — śmiajecca Dudaraŭ. — Adnak tut zvyčajnaje žyćcio, tym bolš, što pracavać razam my praciahvajem».
Dudaraŭ — aŭtar pjesaŭ «Vybar», «Paroh», «Viečar», «Radavyja», «Kniaź Vitaŭt», «U pryciemkach».
Jon naradziŭsia ŭ vioscy Klany, što pad Dubroŭnam, na samym uschodzie Biełarusi. Pachodziŭ jon z adnoj tych redkich uschodniebiełaruskich siemjaŭ, u jakich u vajnu vyžyli i baćka, i maci. Praz baćku-frantavika i adnaviaskoŭcaŭ, jon upitaŭ u siabie vajenny epas, i vajna stała mocnaj temaj Dudarava-dramaturha.
Pavodle jahonaha scenara byŭ źniaty papularny film «Biełyja Rosy».
Dudaraŭ kiruje Sajuzam teatralnych dziejačoŭ Biełarusi, a ŭ svoj čas byŭ adnym z zasnavalnikaŭ Abjadnanaj hramadzianskaj partyi. U śviecie mastactva Dudaraŭ byŭ pryncypovym prychilnikam biełarusizacyi.
