Z 1 kastryčnika 2007 u Miensku ŭ kinateatry "Pieramoha" i Muzei historyi biełaruskaha kino adbyvajucca retraspektyvy filmaŭ Rajnera Vernera Faśbindera i Fransua Trufo.
Kinateatar “Pieramoha” razam ź Instytutam imia Hiote pakazvaje siem stužak Rajnera Vernera Faśbindera.
1 kastryčnika, paniadziełak
«Łoła», Niamieččyna, 1981
2 kastryčnika, aŭtorak
«Kachańnie chaładniejšaje za śmierć», Niamieččyna, 1969
3 kastryčnika, sierada
«Horkija Ślozy Pietry Fon Kant», Niamieččyna, 1972
4 kastryčnika, čaćvier
«Strach źjeści duša», Niamieččyna, 1974
8 kastryčnika, paniadziełak
«Kitajskaja ruletka», Niamieččyna – Francyja, 1976
9 kastryčnika, aŭtorak
«U hod trynaccaci Miesiacaŭ», Niamieččyna, 1978
10 kastryčnika, sierada
«Nuda Veraniki Fos», Niamieččyna, 1982
Usie seansy a 19.00.
FAŚBINDER (Fassbinder) Rajner Verner (31. 05. 1945 — 10. 06. 1982), niamiecki režyser, scenaryst, aktor, aperatar, mantažnik. Klučavaja fihura niamieckaha kino.
Naradziŭsia 31 traŭnia 1945 hodu ŭ Bavaryi ŭ siamji lekara j pierakładčycy. Baćki raźvialisia, kali jamu było 5 hadoŭ – i vychavańnie ŭziała na siabie maci (źjavicca ŭ filmach Faśbindera ŭ epizadyčnych rolach). Ź 7 hadoŭ Rajner prapadaje ŭ kinateatrach, kudy adpraŭlała jaho maci, kab nie pieraškadžaŭ zajmacca pierakładami. Budučy režyser hladzić pa 2-3 filmy na dzień; u starejšych klasach nat byŭ zvolnieny za prahuły.
Paśla niaŭdałaj sproby pastupić u Berlinskuju kinaškołu, Faśbinder zdymaje karotkametražnyja filmy, pačynaje hrać u miunchienskim Teatry Dziejańnia (1967), adyli źbiraje ułasnuju hrupu “Antyteatar”, čalcy jakoha (Channa Šyhuła, Kurt Raab, Hary Ber) stalisia stałymi ŭdzielnikami jahonaj zdymačnaj hrupy. (Pjesu Faśbindera “Kropli daždžu na raspalenych skałach” ekranizuje Fransua Azon).
Stužka “Kachańnie chaładniejšaje za śmierć” (1969) – poŭnametražny debiut Faśbindera, dzie režyser pieranicavaŭ amerykanski kryminalny siužet na niamiecki ład, eksperymentujučy z formaj (film aśvistany krytykaj). Dalej Faśbinder zdymaŭ šalonymi tempami (42 filmy za 13 hadoŭ!), vykarystoŭvajučy dziaržaŭnuju padtrymku j systemu niamieckich fondaŭ.
Hieroi rańnich filmaŭ Faśbindera sacyjalnyja aŭtsajdery, imihranty, praletaryi, jakija pakutujuć ad rasavaj nianaviści, niespraviadlivaści, ekspluatacyi (“Katcelmachier” (1969), “Uźniasieńnie matuli Kiusters” (1975). A ščymlivaja karcina “Strach źjeści duša” pra kachańnie pensijanerki j arabskaha imihranta pryniesła Faśbinderu pieršy mižnarodny pośpiech.)
Režyser vykarystoŭvaje dośvied nizavych žanraŭ: hanhsterskaha kino (“Amerykanski žaŭnier”, 1970), i, najpierš, meladramy, hraje z koleram i dekaracyjami (“Kitajskaja ruletka”, 1976; “Kierel”, 1982 pavodle Žana Žane). Ale samyja asabistyja emocyi vykarystoŭvajucca dla sacyjalnaje krytyki j analizu ŭłady. (“Horkija ślozy Pietry fon Kant”, 1972; “Kułačnaje prava svabody”, 1975; "U hod trynaccaci Miesiacaŭ", 1978). (U 15 hadoŭ Faśbinder šakavaŭ baćku, pryznaŭšysia, što zakachany ŭ syna miaśnika. “Nia moh znajści sabie niejkaha studenta!” – aburyŭsia ajciec parušeńniem sacyjalnaj subardynacyi).
Historyi “maleńkaha čałavieka” – “Handlar čatyroch časoŭ hodu” (1971) i šmatseryjny “Berlin. Alaksandarplac” (1980) pavodle ramanu Deblina – adny ź viaršyniaŭ u tvorčaści Faśbindera.
Naśledujučy Brechtu, Faśbinder meladramatyzuje historyju – i stanovicca letapiscam paślavajennaj Niamieččyny. Hieraini jahonych epičnych meladramaŭ – mocnyja žančyny, jakija irvucca navierch pa sacyjalnaje leśvicy, hublajučy žyćcio j dušu (“Zamužža Maryi Braŭn”, 1978; “Łoła”, 1982); achviary j tvorcy fašystoŭskaha šoŭ-bizu (“Lili Marlen”, 1981; “Nuda Veraniki Fos”, 1981 – stylovy čorna-bieły film pra zabytuju zorku-narkamanku).
Pamior na 37-ym hodzie žyćcia ad pieradazavańnia kakainu, trymajučy ŭ ruce scenar pra Rozu Luksemburh, abvienčanaju z revalucyjaj.
NUDA VERANIKI FOS (Sehnsucht der Veronika Voss)
Niamieččyna, 1981, čorna-bieły, 104 chv.
Režyser: Rajner Verner Faśbinder
Roli vykonvajuć: Rozel Cech, Chilmar Tate, Karnelija Frobes
Žanr: Meladrama-nuar
Adznaka: 10 (z 10)
Niamieččyna, 50-yja hady. Spartovy ahladalnik Robert Kron (Tate) padvozić źlakanuju nieznajomku (Cech), jakaja ŭciakła na vulicu pad zalevu z pakazu davajennaha filmu. Nieznajomaja – byłaja zorka nacysckaha kino Veronika Fos. Zacikaŭleny žurnalist sprabuje dapamahčy hieraini, ale pieraškodaju – minułaje, morfij i čorna-bieły kašmar lekarskich zmovaŭ.
Stylovaja meladrama-nuar, u jakoj Faśbinder stavić dahary nahami zvykłuju nam estetyku koleraŭ. Čorny – heta dabro: ciemra kinateatraŭ, cichaja noč, płašč hieroja-achoŭnika. Bieły – zło: sterylnyja chałaty lekaraŭ, śviatło kalidoraŭ i lichtaroŭ. Nacysckija hešefty minułaha, kanclahiernyja poviazi achviary j kata, tajny zabojstva, jakoje nie praduchilić…
Hierainia stužki zahinie ad narkatyčnaje łomki.
Faśbinder paśleduje za joj.
U Muzei historyi biełaruskaha kino, što mieścicca pobač z Čyrvonym kaściołam, demanstrujucca stužki Fransua Trufo, prymierkavanyja da jahonaha 75-hodździa. Retraspektyva maje nazvu “Ci praŭda, što kino važniejšaje za žyćcio?”
3 kastryčnika, sierada
«400 udaraŭ», Francyja, 1958;
5 kastryčnika, piatnica
«Žul i Džym», Francyja, 1961;
10 kastryčnika, sierada
«451 pa Farenhiejcie», Vialikabrytanija - Francyja, 1966;
12 kastryčnika, piatnica
«Maładaja była ŭ čornym», Francyja, 1967;
17 kastryčnika, sierada
«Vykradzienyja pacałunki», Francyja, 1968;
19 kastryčnika, piatnica
«Amerykanskaja noč», Francyja - Italija, 1973;
24 kastryčnika, sierada
«Historyja Adeli H.», Francyja, 1975;
26 kastryčnika, piatnica
«Apošniaje metro», Francyja, 1980;
31 kastryčnika, sierada
«Susiedka», Francyja, 1981;
2 listapada, piatnica
«Chutčej by niadziela!» Francyja, 1983.
Usie seansy a 15.00 i 18.30.
TRUFO (Truffaut) Fransua (06.02.1932 – 21.10.1984) – francuski režyser, scenaryst, kinakrytyk, aktor, pradusar. Adzin z hałoŭnych tvorcaŭ i ŭdzielnikaŭ Novaj francuskaj chvali.
Naradziŭsia ŭ Paryžy. Jak pazašlubnaje dzicia nia viedaŭ svajho sapraŭdnaha baćki. Byŭ vychavany matulaj i kantorskim słužboŭcam Rałandam Trufo, jaki j usynaviŭ jaho.
Trufo kinuŭ škołu ŭ 14 hadoŭ, traplaŭ u vypraŭlenčyja ŭstanovy dla “ciažkich padletkaŭ”. Źmianiŭ šmat prafesiŭ, u 1951 hodzie impulsiŭna zapisaŭsia ŭ armiju (adkul dezertavaŭ, byŭ źniavoleny j demabilizavany).
Z kanca 40-ych hadoŭ aktyŭna ŭdzielničaŭ u arhanizacyi kinaklubaŭ. Pad upłyvam i apiekaj kinakrytyka Andre Bazena pačaŭ pisać dla časopisa «Cahiers du Cinema». Časopis staŭsia trybunaj dla trybunaj dla maładych tvorcaŭ (Hadar, Šabrol, Ryvet, Ramer), jaki skłali Novuju chvalu francuskaha kino, a Trufo byŭ adnym z sama dziorzkich i bieskampramisnych krytykaŭ “tatulinaha kino”, vystupaŭ za palityku “aŭtaraŭ” i zachaplaŭsia amerykanskimi kinažanrami.
Trufo stavić karotkametražnyja stužki “Vizyt” (1955), “Historyja vady” (1958), “Španiaty” (1958). Scenar Trufo “Na apošnim podychu” stanie asnovaj dla revalucyjnaj stužki Hadara, a poŭnametražny debiut Trufo “400 udaraŭ” pavodle ŭłasnaje bijahrafii – manifestam Novaje chvali.
Alter-eha Trufo – liryčny hieroj-buntar Antuan Duanel (u vykanańni Žana-Pjera Lea) źjavicca i ŭ nastupnych stužkach režysera (“Vykradzienyja pacałunki”, 1968; “Siamiejny ačah”, 1970). A tema dziacinstva atrymaje praciah u filmach “Dzikaje dzicia” (1970), “Kišennyja hrošy” (1976).
Navatarskija stužki Trufo vykarystoŭvajuć dośvied amerykanskaha kino (“Stralajcie ŭ pijanista”, “Maładaja była ŭ čornym”), prasiaknutyja taktam, liryzmam, piaščotaj – i uvahaj da hłybokich čałaviečych pačućciaŭ (“Žul i Džym”, “Piaščotnaja skura”, “Historyja Adeli H.”).
“Susiedka” Fransua Trufo – adna z najlepšych meladramaŭ za ŭsiu historyju kino. A ŭ karcinie “Chutčej by niadziela” kryminalny siužet padadzieny ź liryčnym francuskim humaram. “Apošniaje metro” – daścipnaja j praniźlivaja meladrama pra časy akupacyi.
A karcina “Amerykanskaja noč” stałasia vykštałconym himnam kinematohrafu.
Trufo ekranizavaŭ antyŭtopiju Reja Bredbery “451 pa Farenhiejcie”, źniaŭsia ŭ filmie Śpiłberha “Blizkija kantakty treciaha vidu”, skłaŭ knihi “Kinematohraf pavodle Chičkoka”, “Filmy majho žyćcia”.
Trufo mieŭ vyklučnyja zdolnaści ŭ pracy z aktorami – i jany dasiul uzhadvajuć jaho z udziačnaściu j ciepłynioj.
