 |
Dakumient, jaki b rehulavaŭ ŭstalavańnie spadarožnikavych anten i kandycyjanieraŭ, musiŭ źjavicca jašče ŭ žniŭni, ale nie źjavicca ŭvohule. Jak daviedałasia Jeŭraradyjo, Saviet Ministraŭ vyrašyŭ, što nieabchodnaści ŭ im niama, bo isnuje Pałažeńnie ab paradku pierapłaniroŭki žyłych pamiaškańniaŭ. Darečy, štrafy, abaznačanyja ŭ Pałažeńni, — ad 310 tysiač da paŭtara miljonaŭ rubloŭ.
Čałaviek, jaki łabiravaŭ baraćbu z talerkami, načalnik upraŭleńnia dobraŭparadkavańnia i haradskoha dyzajnu Kamiteta architektury Minharvykankamu Alaksandr Andrončyk, kaža, što čakaŭ ad Savieta Ministraŭ tłumačeńniaŭ, što rabić z antenami.
Alaksandr Andrončyk: «Heta zadača, jakaja staić dla ŭsioj krainy. Heta nie pytańnie tolki Minsku. Tamu my i prapanavali, kab Saviet Ministraŭ prapracavaŭ hetaje pytańnie i daŭ dakładnyja tłumačeńni. Ministerstva architektury rychtavała im svaje prapanovy. Źbiralisia narady, ale kančatkovy adkaz, jakim čynam nam rabić, pakul nie prychodziŭ».
Čynoŭnik i sam pryznaje, što ciapierašni paradak ustalavańnia anten nadzvyčaj doŭhi i składany. Nahadajem, pa im u Minsku nie ŭstalavanaja nivodnaja «talerka».
Alaksandr Andrončyk: «Jany mohuć stavić pa zaviedzienym doŭhim paradku. Stvarać prajekt, uzhadniać i h.d. Heta doŭhi vielmi praces».
U Ministerstvie architektury i horadabudaŭnictva Jeŭraradyjo paćvierdzili, što nijakaj raspracoŭki dakumienta pa spadarožnikavych antenach u ich nie idzie. Načalnik adździeła prajektnych rabot Ministerstva architektury Ihar Karpaŭ raspavioŭ nam, što hetuju pracu spyniŭ list z Savieta Ministraŭ.
Ihar Karpaŭ: «Jość list, u jakim napisana, što narmatyŭnyja patrabavańni, jakija ciapier dziejničajuć, dastatkovyja dla taho, kab rehulavać praces raźmiaščeńnia spadarožnikavych anten na fasadach budynkaŭ. Tak i napisana. Bolš za toje, my ŭ SaŭMin adkazali, spasyłajučysia na listy Minharvykankamu i Minžyłkamunhasu. Jon adkazaŭ, što pastanova Savieta Ministraŭ, jakuju rychtavaŭ Minžyłkamunhas pa pierapłaniroŭkach kvater, dastatkovaja dla taho, kab vyrašać hetyja pytańni. Tam napisanyja vidy prac, na jakija patrebna raspracoŭvać prajektnuju dakumientacyju i ŭzhadniać usio z vykankamam i atrymlivać dazvoł. Siudy ŭvachodzić i ŭstalavańnie anten i kandycyjanieraŭ».
Na pytańnie nakont štrafaŭ Ihar Karpaŭ adkazaŭ namiokam.
Ihar Karpaŭ: «Heta toje ž, jak zašklonyja łodžyi, pamiatajecie hetuju epapieju? Kali ludzi šklili chto z čaho moža. Ciapier užo ŭsie viedajuć, što kali samavolna rabić heta, atrymaješ štraf».
Pakul što ŭ Minsku sudoŭ nad uładalnikami «talerak» nie było, ale jany mohuć nieŭzabavie źjavicca. My patelefanavali ŭ niekalki ŽESaŭ i zapytalisia, jak jany štrafujuć za samavolnuju pierapłaniroŭku i ci štrafujuć užo za anteny.
ŽES: «My dajem pradpisańnie žycharam, a kali jano nie vykonvajecca, padajem u sud. I sud užo prysudžaje štraf. Za anteny pakul što nie štrafavali, heta ž usio niadaŭna źjaviłasia. Ale chutka, zdajecca, budzie heta. Tam vialikija štrafy — 10 bazavych vieličyń, napeŭna, budzie…»
Zastałosia niezrazumiełym, chto padpadzie pad štraf u pieršuju čarhu: tyja, u kaho «samavolnaja» antena visić užo daŭno, tyja, chto ŭstalavaŭ jaje paśla krasavika, kali pačało dziejničać Pałažeńnie ab pierapłaniroŭkach, tyja, čyja antena vychodzić na prajeznuju častku, ci ŭsie biez razboru?
Ciešyć toje, što ŭ Pałažeńni ŭ raździele «samavolnaja pierabudova i pierapłaniroŭka žyłych pamiaškańniaŭ» jość radok pra toje, što samavolna zroblenuju pierapłaniroŭku mohuć dazvolić pakinuć u tym vyhladzie, jak vy zrabili, kali vy zrobicie ŭsio pa praviłach i pradastavicie ŭsie dakumienty.
Praŭda, kali hetaha nie atrymajecca, to štrafy za «samavolstva» — ad 10 da 50 bazavych vieličyń, heta ad 310 tysiač da paŭtara miljonaŭ rubloŭ.
