U haradzkoj biblijatecy źjavilisia dźvie jarkija knižki — «100 vielikich pisatielej» i «100 vielikich mastierov prozy». Ich dasłaŭ biblijatecy tak zvany bibkalektar, dzie nie pytajuć, što treba, a čaho nia varta dasyłać, choć cana knižak 14—15 tysiačaŭ rubloŭ kožnaja.
U dvuchtomniku znajšłosia miesca rasiejskim i savieckim piśmieńnikam — Buninu, Turhienievu, Jasieninu, Šołachavu, Sałžanicynu i inšym. Nie zabyli i pra litarataraŭ zamiežža — Drajzera, Kafku, Ficdžeralda. A voś našym duchoŭnym pravadyram Kupału, Bykavu — ni ŭ adnym z tamoŭ miesca nie znajšłosia! Tak i patychnuła ad zhadanych vydańniaŭ «Viežy» antybiełaruskim duškom časoŭ hubernatara «Sieviero‑zapadnoho kraja» Muraŭjova.
