Histaryčnaje abličča biełaruskaj stalicy cierpić z-za asinchronnaj pracy šerahu dziaržaŭnych orhanaŭ, u pryvatnaści Ministerstva kultury i Ministerstva architektury i budaŭnictva.
Takoje mierkavańnie 18 vieraśnia ŭ Minsku vykazaŭ architektar-restaŭratar Vadzim Hlińnik.
U ramkach Dzion jeŭrapiejskaj spadčyny, jakija ciapier prachodziać u Biełarusi, 18 vieraśnia ŭ ratušy Hlińnik vystupiŭ ź lekcyjaj «Histaryčny centr Minska: novaje i staroje». Tak, pavodle słoŭ architektara, na siońniašni dzień u Minsku isnuje «vialikaja prablema z novymi budynkami ŭ histaryčnym centry horada».
Jon źviarnuŭ uvahu na toje, što apošnija dziesiać hadoŭ u centry stalicy «pačali źjaŭlacca dziŭnyja, niesuvymiernyja histaryčnamu maštabu stalicy budynki». Takaja situacyja stała mahčymaj z-za taho, što terytoryja histaryčnaha centra Minska «niepasredna nie źviazanaja z kampietencyjaj Ministerstva kultury», a zaležyć ad hienieralnaha płana zabudovy hałoŭnaha horada Biełarusi. «Atrymlivajecca, što, z adnaho boku, adbyvajecca restaŭracyja histaryčnaha abličča horada, ź inšaha — parušeńnie histaryčnaha charaktaru Minska», — zaznačyŭ architektar.
U jakaści admoŭnaha dla abličča horada prykładu Hlińnik pryvioŭ hmach na praśpiekcie Pieramožcaŭ, a taksama budynak Velcom pobač z Kastryčnickaj płoščaj. Pavodle jaho słoŭ, heta prykład «vydatnaj architektury», ale jana «suvymiernaja z maštabami zabudovy Bierlina, Vieny, Paryža, ale nijak nie dvuchpaviarchovaha histaryčnaha Minska».
Navabud za Pałacam Respubliki architektar nazvaŭ «nieprafiesijnaj hrudaj mietału», jakaja parušyła tradycyjny siłuet typovaj zabudovy hetaha rajona. Taksama, pavodle jaho słoŭ, hatel «Kiempinski» na miescy razburanaj pieršaj minskaj elektrastancyi pobač z cyrkam u realnaści značna vyras u pavierchavaści, vizualna źniščyŭšy kampazicyju abieliska na płoščy Pieramohi i praśpiekta Niezaležnaści.
Kažučy pra trochkutny hmach u Trajeckim pradmieści, Hlińnik zajaviŭ, što nie razumieje, «jak takoje mahło źjavicca pobač z histaryčnym centram horada», bo jaho «architekturnaja absurdnaść nastolki vidavočnaja, što nie patrabuje kamientaraŭ». Usie hetyja i šerah inšych budynkaŭ byli pryznanyja Ministerstvam kultury dysharmaničnymi, nahadaŭ architektar.
U toj ža čas asambleja Savieta Jeŭropy «jašče ŭ 1963 hodzie vystupiła ź inicyjatyvaj ab intehracyi kulturnaj spadčyny ŭ horadabudaŭničyja płany i płany sacyjalna-ekanamičnaha raźvićcia haradoŭ». Pry hetym, padkreśliŭ architektar, mnohija harady Jeŭropy byli bolš paškodžanyja, čym Minsk, ale ciapier jany vyhladajuć bolš aŭtentyčna, čym biełaruskaja stalica.
«Dumaju, što nam nie varta ničoha vynachodzić, a treba tolki pieraniać hety pazityŭny vopyt», — padahuliŭ Hlińnik.
