Alaksandr Łukašenka patrabuje abjektyŭna razabracca ŭ isnujučych prablemach śfiery adukacyi.
Pra heta jon zajaviŭ siońnia na sustrečy ź finalistami respublikanskaha konkursu prafiesijnaha majsterstva piedahohaŭ «Nastaŭnik hoda Respubliki Biełaruś».
«U adras sistemy adukacyi hučyć niamała narakańniaŭ, prytym spraviadlivych. Heta tyčycca źmiestu i składanaści navučalnych prahram, jakaści padručnikaŭ, padychodu da moŭnaj padrychtoŭki vučniaŭ, šostaha školnaha dnia i inšych pytańniaŭ.
Pavodle majho daručeńnia adna kamisija ŭžo skončyła pracavać, i ja kateharyčna nie zadavoleny tym, jak prachodziła hetaja praca (asabliva na apošniaj stadyi), i ŭmiašańniem asobnych čynoŭnikaŭ u jaje pracu. Zaraz raźbirajucca pravaachoŭnyja orhany. Acenku atrymajuć usie, chto sprabavaŭ upłyvać na vynik pracy hetaj kamisii, — zajaviŭ kiraŭnik dziaržavy.
— tym nie mienš mnie pryjšłosia pryznačyć paŭtornuju hrupu śpiecyjalistaŭ, jakija vyvučać usie isnujučyja siońnia ŭ škole prablemy ad skarhaŭ nastaŭnikaŭ na praźmiernyja nahruzki — infarmacyi, spravazdačy — da skarhaŭ vučniaŭ, jakija nie ŭsprymajuć toje, čaho nie pavinna być u škole».
