Cełyja vychadnyja ŭ Fejsbuku rasijskaha piśmieńnika Zachara Prylepina išli batalii. Litaratar (i apazicyjanier, nacyjanał-balšavik) zaklikaŭ rasijskija ŭłady chutčej padkuplać biełaruskija elity, kab u Biełarusi nie zdaryŭsia svoj Majdan.
Nie ŭsio kuplajecca i nie ŭsio pradajecca, — adkazvali jamu biełarusy. I aburalisia i tonam, i mesydžam Prylepina: rasijanin razhladaje Biełaruś jak tavar, jak abjekt.
«Usio adno Biełaruś budzie ruskaj», — prykładna tak adkazvaŭ inšy bok. Pryčym siarod takich było i šmat ludziej rodam ź Biełarusi.
«Ja živu v Minskie i priekrasno hovoriu po-russki, no, dorohije rośsijanie, sunietieś — zubami rvať budu. Donieckij aeroport vam jeŝie diśniejlendom pokažietsia. Tak čto živitie mirno i nie šaŕtieś, kak voriuhi, po čužim domam. A my, biełorusy, budiem žiť samostojatielno. Nravitsia vam eto ili niet», — adkazaŭ im pradprymalnik Andrej Kirejeŭ.
Post Prylepina sabraŭ bolš za 3000 łajkaŭ, 500 čałaviek jaho pierastavili. Voś jon.
«To, čto v Biełoruśsii na stadionie miestnoje fanaťjo kričało pro ch..ło i pročieje «słava hierojam» označajet primierno śledujuŝieje.
S Zapada v Biełorośsiju idut vahony babła i tonny hrantov na poddieržanije raźvitija «pravilnoho biełorusa». (Pravilnyj biełorus — eto, poniatnoje dieło, antirusskij.) Pravilnyj ukrainiec užie połučiłsia, dieło za śledujuŝim klijentom.
V Polšie rabotajet ciełyj tielekanał na biełorusskom jazykie, vieŝajuŝij na Biełoruśsiju. Možietie priedstaviť siebie, čto oni tam tranślirujut. Druhije dobrožiełatielnyje strany sponsirujut oppozicionnyje radiostancii. I t.d., i t.p., diemokratija v diejstvii.
Situacija v Minskie plus-minus pochožaja na rośsijskuju: pod kryłom sumasšiedšieho tirana, vytirajuŝieho krov iz-pod usov, vpołnie mirno proživajet prohrieśsivnaja publika, žiełajuŝaja miestnoj rievolucii, kotoraja, k sožaleniju dla nas (v słučaje popytki jejo śvieršiť), budiet nosiť otkrovienno rusofobskij charaktier.
Pierśpiektivy rievolucii poka mały, no užie možno priedpołožiť, čto Łukašienko v etom słučaje bystro zabudiet vsie svoi nie očień produmannyje zajavlenija po nyniešniej situacii na Ukrainie, i piervym diełom tkniot v knopku «VVP» na krasnom staromodnom tielefonie. «Eto… Vołodia… Tut takoje dieło…»
Dalšie vsio pojdiot tradicionno čudoviŝnym obrazom: piečieńki, posły dobroj voli iz Polši, amierikanskije humanitarnyje nabludatieli, połmilliona svobodnych ludiej na cientralnoj płoŝadi, horiačaja jeda na miesiac vpieriod.
Prohrieśsivnoje čiełoviečiestvo načniot massovo postiť v błohach čiepuchu pro rośsijskich snajpierov, damy balzakovskoho vozrasta pisať śnischoditielnyje posty o tom, čto «nakoniec-to my ujdiom v Jevropu ot vašiej fieodalnoj Raški», prijediet poskakať Niemcov, fanaťjo budiet hroziť kułakami i kričať: idi siuda, russkij, my tiebia zubami porviom, hnida.
Koročie, čtob nie dovodiť do etoj idiotskoj i pozornoj situacii, nado zahoniať tonny hrantov v Biełoruśsiju po raźvitiju kulturnoho sotrudničiestva, zapustiť svoju litieraturnuju, tieatralnuju, dokumientalnuju i muzykalnuju priemiju, zadaviť vsie istočniki polskoj i pročiej informacii svojej krieativnoj i priekrasnoj propahandoj, posadiť tuda svoich mołodych i riezvych sovietnikov, zaodno zaviesti svoi sobstviennoje dośje na vsiu ich prohrieśsivnuju oppoziciju, prosto dla toho, čtob ponimať s kiem imiejem dieło i kak na etich ludiej možno vlijať. Vpołnie vozmožno, čto mnohich iz nich možno elemientarno pieriekupiť.
Eto vsio nie dla toho, čtoby pomoč Łukašienko. Eto vsio potomu, čto nado dumať o buduŝiem Rośsii zaranieje i sdiełať choť paru vyvodov izo vsiech svoich čudoviŝnych kosiakov».
Łavina krytyki ździviła Prylepina i prymusiła napisać jašče adzin post. Voś i jon.
«Tiepieŕ po povodu včierašnieho posta pro Biełaruś (Biełoruśsiju).
Vo-piervych, mnie sovieršienno nie važno, kak nazyvať vašu stranu - ja hotov k lubomu naimienovaniju, potomu čto uvažaju vaš narod i vašie pravo na suvierienitiet. Prosto ja hovoriu, kak hovorił v dietstvie i v junosti, kak privyk.
Vo-vtorych, spasibo za poddieržku vsiech druziej iz Biełarusi, kotoryje hovoriat, čto biełorusov s russkimi possoriť nievozmožno.
V-trieťjich, vy i sami vsie zamietili, čto iz Minska v etot žurnał tuda žie prišło sieŕjoznoje količiestvo krajnie vozbuždionnych ludiej, schožich s tiemi, čto zachodili siuda pośle Majdana do stiepieni połnoho śmiešienija.
(«Let 500 nazad normalnyj biełorus był antirusskim, točnieje antiordynskim». «Každyj narod chočiet imieť svoj jazyk, svoju istoriju, a nie žiť čužimi impierskimi baśniami. Ja živu v Minskie i priekrasno hovoriu po-russki, no, dorohije rośsijanie, sunietieś — zubami rvať budu. Donieckij aeroport vam jeŝie diśniejlendom pokažietsia». «Zadychajtieś ot zavisti i złoby, raškostancy! U biełarusov vpieriedi blestiaŝieje jevropiejskoje buduŝieje» i t.d., ciełaja vozbuždionnaja tołpa, praktičieski hotovyj mitinh.)
Eti ludi u vas jesť, etich ludiej mnoho, i v luboj słožnyj momient ich staniet očień mnoho. Tradicionnoje i vzryvoopasnoje sovmieŝienije kvazilibierałov i ultranacionalistov možiet słučiťsia v Minskie, obie eti sriedy vpołnie hotovy ko vstriečie i sovmiestnomu prazdniku.
Etim ludiam biespolezno objaśniať, čto nikto nie sobirajetsia nikuda «suvaťsia» - no čtoby vsie, razmyšlajuŝije podobnym obrazom, nie prievratiliś odnaždy v bolšinstvo na cientralnoj horodskoj płoŝadi, Rośsii nado priedprinimať dobrososiedskije usilija. V kulturnoj śfierie, v ekonomičieskoj i dipłomatičieskoj.
Russkij i biełorus - braťja, a «čužije impierskije baśni» - eto naša sovmiestnaja istorija. Daj Boh, čtob vaši zuby, opponienty, vam nikohda nie prihodiliś.
Vo słavu našieho buduŝieho i svobodnoj Biełarusi. Davajtie idti druh k druhu navstrieču, a nie v raznyje storony».
Pahavaryć z Prylepinym možna ŭ jaho ŭ Fejsbuku.
