Paet Anatol Ivaščanka pierakłaŭ na biełaruskuju movu vierš ukrainskaj paetki Nastaśsi Dźmitruk «Nikohda my nie budiem braťjami». Pierakład źmieščany ŭ Fejsbuku Tavarystva ŭkrainskaj kultury pry Sajuzie biełaruskich piśmieńnikaŭ.
Bolš nikoli bratami nia budziem my
ni ciapieraka, ni ŭ budučyni.
Niama duchu ŭ vas svabodnaha –
nam nia być z vami navat zvodnymi.
Vy siabie achryścili «staršimi» –
mo j małodšyja my, dy nia vašyja.
Biezabličnyja, choć i šmatlikija.
Vy ahromnistyja, my – vialikija..
A vy ciśniecie… vy ŭsio «majetieś»,
dy padaviciesia svajoj zajzdraściu.
Vola – słova vam nieznajomaje,
vy ź dziacinstva ŭ viaźnicy zamknionyja.
U vas doma «maŭčańnie – zołata»,
a ŭ nas tut kaktejli Mołatava.
Tak, u nas ciače kroŭ haračaja,
što ž vy nam za «radzina» sabačaja?
Stracham vočy ŭ nas nie zaśmiečanyja,
i biaz zbroi my – niebiaśpiečnyja.
Pastaleŭšy, zrabilisia śmiełyja,
ŭsie u snajpieraŭ pad prycełami.
Katy nas na kaleni stavili,
ale my, jak adzin, paŭstali ŭsie.
I darma pacuki chavajucca –
svajoj złościu jany padaviacca.
Vam šluć novyja źvierchu zahády,
a ŭ nas da niabios barykady.
U vas Car, u nas – Demakratyja.
Nie skažu ŭžo nikoli «braty» ja vam.
Vierš ukrainskaj paetki Anastasii Dźmitruk «Nikohda my nie budiem braťjami», u jakim jana źviartałasia da rasijcaŭ, staŭ sioleta papularny papularny ŭ internecie. Litoŭskija muzykanty z Kłajpiedskaha chora pakłali hety vierš na muzyku.
