Hanna Trubačova – žurnalist i zasnavalnik ahienctva «Taranciny i syny», a pieradusim matula dvuch chłopčykaŭ. Jak jana paśpiavaje budavać paśpiachovuju karjeru, vychoŭvać synoŭ i muža i pry hetym być ledź nie samaj elehantnaj žančynaj u biełaruskaj žurnalistycy? Z «Našaj Nivaj» jana padzialiłasia svaimi sakretami i raspaviała pra svaje praviły stylu i elehantnaści.
Hetyja sukienki (na hetym i nastupnym fotach) dastalisia mnie razam z chutaram, jaki my kupili paru hadoŭ tamu. «Kupiŭ žoncy sukienki pa paŭtysiačy kožnaja», — žartuje moj muž. I nie chłusić, tamu što chutar kaštavaŭ roŭna tysiaču dalaraŭ. Adno — smarahdavaje aksamitavaje, pryčym aksamit samy sapraŭdny, na tkankavaj asnovie, taki, jaki rabili ŭ staradaŭnija časy. A druhoje — łazurytavaha koleru, ź biełym karunkavym kaŭniarom. Abodźvie sukienki šytyja nie skazać kab pa-majstersku, moža, navat sama žančyna, jakoj jany kaliści naležali, šyła ich dla «admysłovych» vypadkaŭ. Strojam, dumaju, krychu bolš za paŭstahodździa: aksamitavaje, miarkujučy pa formie kaŭniara, adnosicca da šaścidziesiatnikaŭ, a voś druhoje — z 70-ch, kali hety materyjał mieŭ u SSSR najbolšuju papularnaść. Fota — Słava Potałach.
Irvanyja dyzajnierskija džynsy Dolce & Gabbana i karunkavaja błuzka Divided. Kofta — Pimkie. Šmat upryhožvańniaŭ. Moj typovy štodzionny vyhlad.
Vielmi lublu spałučać dziorzkija rečy z elehantnymi: karunkavaja błuzka, pinžak padychodziać da irvanych džynsaŭ, botaŭ z zaklopkami i łancuhami, što visiać zboku — maja daŭniaja luboŭ da rok-n-roła prajaŭlajecca i ŭ vopratcy. Džynsy H&M, błuzka Zara, kurtka — Pimkie.
Prybranaja. Całkam moža być da dziełavoj sustrečy. Lublu staryja vintažnyja rečy: na dniach u vilenskim vintažnym «Chjumanie» kupiła kłasičny anhlijski bežavy płašč 70-ch hadoŭ. Jon abyšoŭsia mnie ŭ 22 dalary. Burštynavyja karali — ułasnaj zborki. Spadnica — H&M, zdajecca, holf — French Connections. Zamšavyja boty z ryžskaha sekanda.
Heta vydatnaja viačerniaja sukienka Mango z polskaha stoku, za jakuju zamiest 129 jeŭra (na bircy) ja addała niešta kala 17 dalaraŭ. Łakavyja tufli da jaho. Abcasy ja našu vielmi redka, tamu što jość prablemy sa śpinaj, nu i rostu mnie nie zajmać (ja — 180 sm), u abcasach rablusia nastolki vysokaj, što ludzi razmaŭlajuć sa mnoj, mocna zadraŭšy hałavu — nie zručna.
Pyšnaje ryžaje skuranoje palito, nabytaje mnoju ŭ amierykanskaj kamisijoncy za 20 dalaraŭ. Apranaju jaho pa asablivych vypadkach: u im niama huzikaŭ, paviazvaju pojasam — nie vielmi ciopły varyjant dla vosieni, ale na vychad samy raz. Holf — Zara, štroksy — niešta japonskaje taksama z sekanda. Tufli — Centro
Adniekul daŭno ŭ mianie ŭ harderobie źjavilisia halife. Vielmi lublu nadzieć ich čas ad času, tamu što jany łamajuć usie ciapierašnija razumieńni ab tym, jakimi pavinny być štany. Štany — Topshop, pinžak Mexx, vadałazka Zara, boty — Tamaris
Kali choładna. Skuranyja štany Gap, błuzka H & M, kofta-kardyhan nabyty ŭ kramcy vyrabaŭ ručnoj raboty ŭ Barsiełonie
Mnie vielmi pasuje nasyčana-sini. Pad jaho zvyčajna idzie błakitnaja tuš i łazuryt z karałami ŭ karalach ułasnaha vyrabu. Usia vopratka — Zara. Futra — padarunak ciotki, a joj dastałasia z sekand-chenda.
Vielmi lublu kranalnyja šaŭkovyja błuzki. Asabliva hetuju — Zara. Doŭha pazirała na jaje i nie mahła navažycca kupić, pakul jana kaštavała 30 jeŭra. Na rasprodažy za 10 jeŭra jana stała majoj. Fota — Uładzimir Čarnosaŭ
Jašče adna sukienka ź vilenskaj vintažnaj «Chjuman», da jakoj pavinny być pryčoska ŭ styli pryncesy Lei z «Zornych vojnaŭ».
U Minsku zaŭsiody chočacca bolš jarkich farbaŭ. Holf — Zara, vintažnaja zamšavaja spadnica z 80-ch (vitańnie amierykanskim kamisijonkam) i piacikapieječnyja kaśmičnyja kiedy z polskaj abutkovaj kramy, nazvu jakoj nie pamiataju. Zamšavaja kurtka New England (znoŭ vitańnie amierykanskim Salvation Army).
Hulali ŭ bandytaŭ na «Jahuary». Hety vobraz (na hetym i nastupnym fotach) byŭ zadumany dla zdymkaŭ materyjału haziety «Aŭtabiznes». My testavali mašynu, na jakoj u svoj čas jeździli anhielskija bandyty i narkahandlary. Pazyčać rečy dla zdymkaŭ nie daviałosia — usio było ŭ maim harderobie. Ja — dobraja mama, ale mahu być drennaj dziaŭčynkaj, adkazvaju časam pra siabie paŭžartam.
U vobrazie śpiecahienta)). Taksama test-drajv, i taksama «ŭ skury».
Lasny łuk. Rańniaj viasnoj — samy čas zakachacca, a zakachaŭšysia, užo nie važna, što na lubimym apranuta.
Vielmi lublu šery koler. Jon zusim nie «myšyny», jak pryniata ličyć, a vielmi elehantny. Kali ja nie viedaju, što nadzieć, heta buduć šeryja štany i šeraja kofta, i mnie budzie vielmi kamfortna, ja budu dakładna viedać, što dobra vyhladaju.
Kłasika: rudaja ŭ zialonym. Błuzka Atmosphere, karali niefrytavyja ŭłasnaj zborki.
— Jak Vy ličycie, ci varta čałavieku apranacca z hustam ci ŭsio ž taki, jak kažuć mnohija, heta prosta vonkavaść, na jakoj nie varta zasiarodžvacca?
— Viadoma, varta. Mnie vielmi nie chapaje ŭ Minsku jarkich farbaŭ, pryhožych malunkaŭ, śmiełych ludziej, jakija nie bajacca ekśpierymientavać, ale ŭ toj ža čas nie staviać materyjalnaje ŭ centr uvahi. Paradoks: biełaruski nievierahodna pryhožyja, ale pry hetym hetak ža časam niedarečna i biezhustoŭna apranutyja. Praz adnu — kałchoźnicy. I byccam časopisy siońnia dastać nie prablema, infarmacyja ź internetu dastupnaja, jość vybar u kramach. Ja nie kažu, što adzieńnie z rynkaŭ — drenna, a tavar u bucikach — uzor vysokaha hustu. Možna ŭ sekand-chendzie apranucca stylova. Ale bolšaść pakul istotna nie vyłučajecca z natoŭpu, starajecca być jak usie, a «jak usie» — heta davoli panyła.
Z druhoha boku, hustu, na maju dumku, składana navučycca: treba šmat hladzieć, paraŭnoŭvać, vypracoŭvać ułasnaje myśleńnie. Ale čym bolš vakoł budzie ludziej, apranutych z hustam, tym bolš pryhožaj i svabodnaj budzie atmaśfiera vakoł nas. Ale važnaje ŭdakładnieńnie: šmotki — nie samaje hałoŭnaje, hałoŭnaje — čałaviek unutry hetych šmotak.
— Nakolki dla Vas istotna vyhladać dobra?
— Važna. Byvaje, u mianie vydajecca paru dzion, kali ja mahu pracavać doma, nie vybirajučysia na intervju, sustrečy, zdymki. Dyk voś za paru takich dzion, kali ja nie ŭkładvaju vałasy, nie rablu makijaž, nie vyłažu z chatniaj bajki i spartyŭnych štanoŭ, ja pačynaju chvalavacca, što niejak nie vielmi vyhladaju, i mianie heta napružvaje. Choć, mahčyma, ja prosta nie chatni čałaviek. Ja adnaznačna sacyjalnaja istota: mnie abaviazkova treba vychodzić z domu i mieć znosiny z kimści, akramia siamji.
Ale ŭpryhožvacca prosta dla vychadu z chaty taksama nie stanu: na pracy ja imknusia vyhladać stylova, a ŭ dvor ź dziećmi, u kramu na rahu vulicy mahu vyjści ŭ sadovych «kroksach», u bajcy i starych «trenikach».
— A jak Vy ličacie, voś našyja žančyny, jakija tak pryhoža defilujuć pa vulicach stalicy, apranajucca dla siabie ci dla mužčyn?
— Azirajučysia, dumaju, što mnohija biełaruskija žančyny apranajucca navat nie stolki dla mužčyn, a dla svajoj asnoŭnaj mety i balučaj temy — vyjści zamuž. «Už zamuž nievtierpiož». Pamiatajecie? Asabliva kali chočaš patrapić za miažu.
— Viartajusia da Vašaha stylu. Jaki vaš samy lubimy elemient harderobu?
— Irvanyja dyzajnierskija džynsy i elehantnyja błuzki. Mienavita ŭ takim spałučeńni. Nu, i pankaŭskija boty da ich. Z tych časoŭ, jak ja stała sama kuplać sabie vopratku, ja prymierała na siabie niekalki kardynalna supraćlehłych vobrazaŭ. Spačatku kuplała kłasičnyja dziełavyja kaściumy, dumajučy, što stanu stalejšaj i bolš surjoznaj. Potym pasprabavała stać ramantyčnaj i žanockaj, nasiła sukienki, spadnicy i vysokija abcasy (chto pamiataje mianie ŭ tym pieryjadzie, nikoli nie pavieryć, što ŭ padletkavym uzroście ja była brudny hranž). U apošnija hadoŭ piać ja vyznačyłasia-taki. Vielmi lublu spałučać dziorzkija rečy z elehantnymi: karunkavaja błuzka, pinžak cudoŭna padychodziać da rvanych džynsaŭ, botaŭ z zaklopkami i łancuhami na baku — maja daŭniaja luboŭ da rok-n-roła prajaŭlajecca i ŭ vopratcy.
— Jakaja tady reč robić žančynu sapraŭdy žanockaj?
— Nie viedaju, usie žančyny vielmi roznyja. Ale ja viedaju adno, što lubaja, navat samaja darahaja, reč zhubicca, kali za joj nie budzie jarkaha čałaviečaha źmiestu. Mnie zdajecca, kudy istotniej, CHTO ty, NAVOŠTA ty, čym toje, što na tabie apranuta. Nijakaja reč nie zdolnaja zamianić indyvidualnaść. Jana moža raskryć jaje, ale zamianić — nie.
— A jak časta Vy nabyvajecie novaje adzieńnie?
— Nie časta. Chutčej, tolki padčas padarožžaŭ, pajezdak za miažu. Nazvać mianie «modnicaj» taksama składana: ja chutčej z tych, chto vyrazna bačyć, ŠTO chavajecca za ruplivaj pracaj markietynhavych adździełaŭ — novy ajfon u paćvierdžańnie statusa abo hučnaje imia na bircy šmotki ničoha dla mianie nie značać. Ja ŭpeŭniena, što hrošy varta marnavać na vandroŭki i adukacyju svaich dziaciej — zrešty, heta ŭzajemaźviazanyja paniaćci.
— Nu dobra, ale ŭsio ž taki kolki Vy hrošaj vydatkoŭvajecie na adzieńnie?
— Bolšaść z taho, što jość u maim harderobie, kaštavała nievialikich hrošaj, i redka za štości ja hatovaja zapłacić bolš za 20 dalaraŭ. Daŭno šukaju ciomna-sini aksamitavy abo vieluravy pinžak, za jaki addała b značna bolš, ale nidzie pakul nie sustreła toje, što chaciełasia b. Vierahodna, treba źviarnucca ŭ atelje.
— Dzie Vy nabyvajecie adzieńnie? Moža, jość lubimyja marki i brendy?
— U mianie šmat roznaha adzieńnia, jakoje ja nabyvała ŭ kamisijonkach ZŠA, Jeŭropy, Tajłanda. Lublu staryja vintažnyja rečy: dniami kupiła kłasičny anhlijski bežavy płašč 70-ch hadoŭ. Jon abyšoŭsia mnie ŭ 22 dalary. Hetak ža z apošnich nabytkaŭ — vydatnaja viačerniaja sukienka Mango z polskaha stoku, za jakuju zamiest 129 jeŭra (na bircy) ja addała niešta kala 17 dalaraŭ. Ja lublu prabiehčysia pa narodnych markach: Zara, Mango, Lindex — časam tam možna znajści niedarahija i dobryja rečy. Na žal ci nie, ale pakul mnie nie pa kišeni (i naŭrad ci budzie z pryčyny asablivaściaŭ majoj śviadomaści) pachody pa darahich bucikach, kramach brendaŭ. Jašče raz: mnie jość čym napoŭnić niedarahuju reč. Ź inšaha boku, ja viedaju, što firmovaje, dyzajnierskaje, ručnoj pracy sapraŭdy stanovicca samym lubimym u harderobie.
Asobnaje zachapleńnie — upryhožvańni: častku ź ich źbiraju sama z kamianioŭ, jakija tańniej i cikaviej kuplać u Azii, niejkija ž kuplaju ŭžo hatovymi. Upryhožvańniaŭ u mianie šmat, ich sarciruju pa kolerach i adcieńniach.
— Na jakuju reč harderoba varta nie škadavać hrošaj?
— U mianie ŭ harderobie jość niekalki sapraŭdy jakasnych, dyzajnierskich, darahich rečaŭ, i, miarkujučy pa tym, nakolki doŭha jany žyvuć, nie treba škadavać hrošaj na lubyja dobryja rečy. Inšaje pytańnie, što mienavita na rečy ja škaduju hrošy, tamu što, jak ja ŭžo kazała, asabista dla mianie padarožža važniejšaje. I pakul ja nie zarablaju vielizarnych hrošaj, davodzicca vybirać, na što ich tracić.
— Jakija asnoŭnyja pamyłki dapuskajuć žančyny pry vybary svajho ŭbrańnia?
— Časta žančyny bačać reč, ale nie bačać siabie ŭ joj, ad čaho ŭ vyniku vyhladajuć niedarečna. Hetak ža jany bajacca prymać ułasnyja rašeńni, dumać samastojna: moda usich pahałoŭna apranie ŭ štany slim, niezaležna ad taho, pasuje hetaja madel čałavieku ci nie. Mnie vielmi padabajecca, kali žančyna apranutaja ŭ niejkim unikalnym, svaim styli, niachaj jana trojčy vyhladaje dziŭna, epatažna i navat nieachajna… Kali za ŭsim hetym chavajecca vobraz i ŭłasnaje bačańnie taho, jak treba spałučać rečy — vydatna!
— Ci jeść u Vas niejkija tabu ŭ styli? Što z čym vy nikoli nie budziecie spałučać?
— Ja bajusia leapardavych i inšych źviarynych pryntoŭ, bajusia z pryčyny taho, što ich pieranasili ŭsie kałchoźnicy śvietu. Naŭrad ci ŭ maim harderobie źjavicca takaja reč. Naohuł, ja starajusia adrazu ž pieradorvać abo adkładać reč, jakaja z časam stanovicca papsovaj. Heta z padletkavaha času tak skłałasia, ja zaŭsiody chacieła vyhladać nie jak usie — heta vyznačalny kryter. Mama hladzieła na mianie časam i kazała: nu čamu ty nie chočaš być, jak usie dziaŭčatki? «Jak usie dziaŭčatki» mnie nikoli nie chaciełasia być i dalej pa žyćci. U maim dziacinstvie nie było mahčymaści kuplać toje, što chaciełasia, tamu ja nasiła niejkija tatavy i matuliny rečy, štości z rynkaŭ i samaje tannaje.
Pieršyja rečy, jakija ja nabyła za ŭłasnyja hrošy, pryjšlisia ŭžo na Amieryku i na vydatnyja sekand-chendy, dzie ceny dazvalali jak zaŭhodna ekśpierymientavać i vypracoŭvać ułasny styl. Darečy, supierdarahija brendavyja rečy pryjšli da mianie mienavita praz amierykanskija sekand-chendy i kamisijonki. Vierahodna, usio heta zakłała ŭva mnie ciapierašniaje staŭleńnie da rečaŭ i da taho, jak ja ich našu.
— Ale kali ŭsio ž taki z vobrazam u žančyny nie atrymałasia, to jakija dadatkovyja rečy ci kolery mohuć vyratavać samuju bieznadziejnuju situacyju?
— Pačućcie humaru, hust, vierahodna, mohuć, a rečy — sumniavajusia. Ja nie viedaju, čym, akramia pačućcia humaru, možna vyratavać stroj «špilka-spartyŭnyja štany-kofta sa strazami». Jość chitryki, jakija mohuć vyratavać u situacyi, kali niama času niešta zrabić z vałasami — naprykład, chustka, paviazanaja na hałavu.
— Vy zaŭsiody vielmi dobra vyhladajecie, i heta pry tym, što vychoŭvajecie dziaciej. Čamu tak šmat žančyn paśla naradžeńnia dziaciej pačynajuć kiepska za saboj sačyć?
— Dziakuj za kamplimient. Rada, što maje zvyčajnyja vokamhniennyja zbory ŭ vyniku vyhladajuć «dobra». A čamu «mnohija žančyny…»? Dy tamu što być i mamaj, i haspadyniaj, i pracavać — heta ŭsio zajmaje šmat času. Asabliva, kali žančyna haduje dzicia adna… I kali pry tym, što ŭ jaje (adnoj) usio atrymlivajecca ź pieršymi tryma punktami, jana jašče i vydatna vyhladaje, to ja joj u dumkach cisnu ruku. Ja pa sabie viedaju, što časam, układvajučy ŭviečary dziaciej, adčuvaju siabie nastolki stomlenaj za dzień, što machaju rukoj i vyrašaju, što zdymu makijaž zaŭtra. I heta pry tym, što ŭ mianie jość vydatny muž, jaki całkam mianie padmianiaje ŭ pałovie vypadkaŭ.
Ja razumieju, što jašče sprava ŭ pryjarytetach, u vychavańni: u majoj siamji nie było prykładaŭ žančyn-žančyn, jakija sačyli b za saboj hodnym čynam, tamu ja vučusia lubić i šanavać siabie jak žančynu užo ŭ stałym uzroście. A pryjarytety va ŭsich i sapraŭdy roznyja: biezumoŭna, možna znajści čas na niešta bolšaje, čym bazavy dohlad skury, asabliva ranicaj i ŭviečary, ale ja ŭ bolšaści vypadkaŭ vyrašu prabavić hety čas ź dziećmi, z knihaj, ź siabrami abo chm… za čarhovym tekstam dla redaktury. I heta maja prablema, a nie vynik taho, što ŭ mianie jość dzieci. Usio heta fihnia: možna i ź dziećmi zajmacca saboj. Znoŭ ža vyklučeńniem słužać abjektyŭnyja situacyi niedachopu času i sił u maci-adzinočak i tych, chto navat z mužam ciahnie na sabie ŭsiu siamju — u takich situacyjach ja nikoli nie stanu davać paradaŭ, jak treba vyhladać, jak zajmacca saboj. Tym bolš, što ja nie najlepšy daradca ŭ hetych pytańniach — u samoj mary ab spa-pracedurach nie sychodziać dalej tradycyjnaj i nieabchodnaj mnie praŭki chrybietnikaŭ raz na paŭhoda, ale ja starajusia vyhladać dobra, tamu što pryhažości pavinna być bolš vakoł, bo ja chaču, kab maje chłapčuki viedali, što ich mama i žonka samaja vydatnaja ŭ śviecie nie tolki ŭnutrana, ale i zvonku.
