Narodnamu artystu Rasii Michaiłu Bajarskamu siońnia spaŭniajecca 65 hadoŭ.
Vobraz udačlivaha muškieciora staŭ svojeasablivaj vizitnaj kartkaj akciora. Choć premjera filma «D'Artańjan i try muškieciory» adbyłasia bolš za 35 hadoŭ tamu, mnohija i ciapier praciahvajuć usprymać Bajarskaha ŭ kapielušy, sa špahaj i na kani.
Samo žyćcio rychtavała jamu los artysta. Jon naradziŭsia ŭ siamji, dzie baćka, maci, dziadźka i ciotka byli akciorami. Svajmu synu baćki dali niadrennuju adukacyju: addali vučycca ŭ muzyčnuju škołu pry kansiervatoryi pa kłasie fartepijana. Ale hieny ŭziali svajo, u 1972 Bajarski skončyŭ Leninhradski instytut teatra, muzyki i kiniematahrafii i pačaŭ pracavać u Teatry imia Lensavieta. Režysior Ihar Uładzimiraŭ adkryta ŭsim zajaŭlaŭ, što ŭziaŭ akciora, jaki ničoha nie ŭmieje, ale hatovy da vykanańnia luboj muzyčnaj roli. Nieŭzabavie Bajarskaha ŭziali na hastroli i davieryli vykanańnie amal usich rolaŭ u masoŭkach. Jon hraŭ 36 śpiektaklaŭ u miesiac.
Upieršyniu Michaił Bajarski źniaŭsia ŭ kino ŭ 1974 hodzie ŭ karcinie «Masty», zatym u «Sałamianym kapialušyku». Jon šmat i časta hraŭ u kinakazkach dla dziaciej — heta Kot u «Navahodnich pryhodach Mašy i Vici», Voŭk u «Mamie». Adnak sam Bajarski pavarotnym dla siabie ličyć udzieł u kinaviersii «Silvy». Tady jon nie prosta atrymaŭ rolu, a źniaŭsia razam ź Jaŭhienam Lavonavym i Mikałajem Karačancavym. Zatym było jašče niekalki rolaŭ u miuzikle «Sabaka na sienie», dzie jon adyhraŭ u duecie z Marharytaj Cierachavaj.
U 1978 hodu Bajarski źniaŭsia ŭ filmie «D'Artańjan i try muškieciory», u jakim pakazaŭ, što ŭmieje nie tolki naturalna vyhladać u histaryčnym kaściumie, ale i hrać naroŭni z takimi daśviedčanymi i jarkimi akciorami, jak Vienijamin Śmiechaŭ i Valancin Śmirnicki. Dziakujučy d'Artańjanu i papularnym pieśniam ź filma słava akciora dasiahnuła nievierahodnych vyšyń, i paźniej jon syhraŭ hetuju rolu ŭ praciahach hetaha filma.
Pakolki akcioru ŭłaścivy vybuchny tempieramient, muzyčnaść, płastyčnaść, jamu časta davodziłasia hulać mužnych, abajalnych hierojaŭ, avanturystaŭ i nachabnych prajdziśvietaŭ.
Bajarski šmat i paśpiachova vystupaje jak salist. Upieršyniu jon zaśpiavaŭ u śpiektakli «Trubadur i jaho siabry». Mienavita pieśni Hładkova, a zatym Dunajeŭskaha (dla filmaŭ pra muškiecioraŭ, «Usio projdzie» i «Haradskija kvietki») prynieśli jamu viadomaść. Paźniej jon navat vypuściŭ kampakt-dysk piesień «Pa ščupakovym zahadzie» da šerahu multfilmaŭ.
Choć u jaho niama admysłovaj muzyčnaj adukacyi, Bajarski ličyć, što maje prava śpiavać, pakolki śpiavaje nie ad siabie, a ad imia piersanaža. Akramia vydatnych vakalnych dadzienych, Bajarski vałodaje niepaŭtornaj manieraj vykanańnia i nieparaŭnalnym tembram hołasu. Takoj kolkaści chitoŭ niama ni ŭ adnaho ź jaho kaleh-akcioraŭ, jakija śpiavajuć, akramia Mikałaja Karačancava.
Sa svajoj budučaj žonkaj, aktrysaj Łarysaj Łupijan, Bajarski paznajomiŭsia ŭ Teatry imia Lensavieta, jany razam vystupali ŭ śpiektakli «Trubadur i jaho siabry». Bajarski hraŭ Trubadura, a Łarysa — pryncesu. Jana padałasia jamu nastolki biezabaronnaj, što jon tut ža vyrašyŭ uziać na siabie kłopat pra jaje.
Michaił Bajarski źjaŭlajecca vialikim amataram futboła, jon haračy zaŭziatar picierskaha futbolnaha kłuba «Zienit», lubić taksama fiłasofskija knihi. Michaił Siarhiejevič lubić pasiadzieć adzin u svaim chatnim kabiniecie. Svoj styl jon vyznačyŭ daŭno i nie źbirajecca jaho mianiać. Heta pieravažna čornaja vopratka, šyrakapoły kapialuš, časam kiepka. Akramia taho, što jamu padabajecca tak apranacca, akcior ličyć, što takim čynam jon abaraniaje siabie ad zališniaj cikaŭnaści i zachoŭvaje svoj unutrany stan spakoju.
