Siarod mahilnych pomnikaŭ-kryžoŭ,
Dzie kožny z nas kutok nabudzie svoj
Rupliviec i śviatar spačyn znajšoŭ
U viečnaść adyšoŭšy na spakoj.
Štoranku u carkvu jon paśpiašaŭ,
Kab dzień z padziaki Hospadu pačać
I cicha nabaženstva rychtavaŭ,
Dzie abrazy i śviečki dzie harać.
Śviatyja knihi dastavaŭ śviatar,
Paśla chvilinu niejkuju maŭčaŭ…
I vielična, jak z huślami huślar,
Jon hodna «Ojča naš» raspačynaŭ.
I ŭ kožnym śpievie božaje chvały
Jon čuŭ Safii Połackaj zvany.
0
0
0
0
0
0
