I, jak napisali niekatoryja internet-resursy, «dyrektar pa raźvićci biełaruskaj lahistyčnaj kampanii Apply Logistic Dźmitry Čarnamorac apynuŭsia ŭ centry bujnoha skandału».
Pryčynaj stali vykazvańni biznesoŭca, zroblenaje padčas forumu.
«Raniej ja byŭ schilny da toj dumki, što ŭ nas budzie demahrafičnaja prablema — niedachop ludziej. Ciapier ja pamianiaŭ svoj punkt hledžańnia całkam. Adna z prablemaŭ ekanomiki, jakaja nas čakaje, — heta lišak ludziej. A mienavita — lišak bijamasy. My bačym, ź jakoj chutkaściu idzie aŭtamatyzacyja vytvorčych pracesaŭ i handlovych pracesaŭ. Naprykład, usie kampanii dumajuć ab skaračeńni kolkaści servisnaha persanału ŭ retejle», — cytuje dyrektara pa raźvićci kampanii Apply Logistic Dźmitryja Čarnamorca «Ježiednievnik».
U Youtube źjaviŭsia rolik z zaklikam asudzić Čarnamorca. Vybuchnuli i sacyjalnyja sietki…
Sam Dźmitry Čarnamorac vystupiŭ z tłumačeńniami.
Radyjo Svaboda pasprabavała daznacca, što ž nasamreč chacieŭ skazać biznesoviec Dźmitry Čarnamorac, ź «pieršych vusnaŭ».
— Što za aŭdytoryja prysutničała na ŭčorašnim «Biznes-śniadanku»?
— Heta była aŭdytoryja, zaprošanaja biznes-partałam BEL.BIZ. Mnie vielmi ciažka skazać, što heta za publika. Chutčej za ŭsio, pradprymalniki-pačatkoŭcy, ludzi, jakim prosta cikava być udzielnikami mierapryjemstvaŭ z takoj temaj.
— Čamu taki škvał abureńnia vyklikaŭ vaš vystup? Ci sprava tolki ŭ terminalohii?
— Ja miarkuju, što nasamreč tut pytańni nie da majho vystupu, tamu što tyja nastupstvy, jakija my z vami nazirajem na sajtach i ŭ sacyjalnych sietkach, tyčylisia dvuch słovaŭ i moŭnych kambinacyjaŭ z hetych dvuch słovaŭ, jakija nia nieśli asnoŭnuju sensavuju nahruzku majho mesydža. Ja čałaviek techničny, tamu raspaviadaŭ pra aŭtamatyzacyju vytvorčych pracesaŭ, pra svajo bačańnie, jak u budučym budzie iści aŭtamatyzacyja, prajektavańnie tavaraŭ, imitacyjnaje madelavańnie i hetak dalej. I adznačyŭ nastupnaje: heta ŭsio dobra, heta dazvolić nam być bližej da lepšych, krutych vytvorcaŭ. Pryvioŭ u prykład «Porsshe». Heta sapraŭdy klasnaja kampanija, dzie bolšaść pracesaŭ aŭtamatyzavanaja. I zaŭvažyŭ: heta ŭsio zdorava, akramia adnaho. Jość adno nehatyŭnaje nastupstva: my atrymajem vyzvaleńnie davoli vialikaj kolkaści persanału, jakoha vyščamiać robaty, kamputary, prahramnaje zabieśpiačeńnie. Žurnalisty ŭčapilisia za słova «Porsshe». I mnie jaho prypisali. Ale ŭ mianie niama aŭtamabila «Porsshe». Moža, mnohija ŭzradujucca, ale ŭ mianie jaho niama. A na dumku błohieraŭ i niekatorych žurnalistaŭ, ja vałodaju hetym aŭtamabilem.
Druhi momant: u majoj rytorycy było słova, da jakoha pryčapilisia. Heta «bijamasa». Ja daŭ kamentar, što havorka idzie pra vialikuju kolkaść ludziej, jakija imitujuć pracu, jakija nia chočuć prymać rašeńni, jakija zajmajuć na pradpryjemstvach vymahalnickuju pazycyju «Dajcie nam bolej hrošaj», jakija nia chočuć šukać pracu, dzie b jany byli bolš zapatrabavanyja.
Takim čynam, z kantekstu vyčapili dva słovy — «bijamasa» i «Porsshe», źviazali razam, i atrymaŭsia taki sucelny nehatyŭ.
— Ale ž, miarkujučy pa kamentarach u sacyjalnych sietkach, mnohija vas padtrymali i, naadvarot, «najechali» na žurnalistaŭ.
— Tak. Viedajecie, siarod žurnalistaŭ jość vielmi šmat prafesijanałaŭ, jak i va ŭsialakaj inšaj prafesii, ale jość i šmat dyletantaŭ. Mnie pašancavała: siarod maich siabroŭ jość šmat prafesijnych žurnalistaŭ, mnie ź imi davoli časta davodzicca kantaktavać, pracavać. Ale hety precedent adkryŭ dla mianie druhuju častku žurnalistaŭ — heta dyletanty. Na žal, hetyja žurnalisty zajšli na naš sajt i navat nie zrazumieli, čym zajmajecca naša kampanija. Naša kampanija zajmajecca daśledavańniem, prajektavańniem i ŭkaranieńniem lahistyčnych instrumentaŭ u praktyku ŭ pieršuju čarhu ajčynnych kampanijaŭ. My biełaruskim kampanijam dapamahajem rabicca bolš efektyŭnymi. Zamiest hetaha niekatoryja žurnalisty napisali, što my zajmajemsia vyvazam valuty za miažu. Heta ž poŭnaja łuchta, dyletanctva.
— Na vašu dumku, u nas ahresiŭnaje hramadztva? Ci naadvarot — kryŭdlivaje, lohka ranimaje? Abo žyćcio nasamreč sumnaje i niama čaho abmiarkoŭvać, dyk raźdźmuchvajuć, jak kažuć, z muchi słana?
— Kali kazać pra hramadztva ŭvohule, ja b paźbiehnuŭ dakładnych farmulovak. Mnie traplajucca ludzi dastatkova aktyŭnyja, samastojnyja (z majho koła znosinaŭ, u pieršuju čarhu prafesijnaha, kalehaŭ i klijentaŭ). Ichni punkt hledžańnia moža nie supadać z maim. U nas vielmi šmat prystojnych ludziej. Ale ŭ toj ža čas ja časam chadžu ŭ kramu, zredku hladžu televizar, u mianie jość svaje staronki ŭ sacyjalnych sietkach, i ja nie mahu nie zaŭvažać vialikuju kolkaść «nycikaŭ», jakija całkam biaździejničajuć, čakajuć, im chtości čahości vinien, šukajuć vinavatych. Mnie vielmi nie padabajucca ludzi zajzdrosnyja (a miarkujučy pa kamentarach u sacsietkach, takich niamała). Na žal, usie dobrymi i prystojnymi być nia mohuć. Tamu nijakaha dyjahnazu ja b hramadztvu nia staviŭ. U krainie jość roznyja ludzi. Ale vielmi b chaciełasia, kab samastojnych, pracalubnych, samadastatkovych, jakija nia skardziacca na žyćcio, nie šukajuć vinavatych — było bolej.
— I ŭsio ž taki svoj zvarot da publiki vy pačali nie z tłumačeńniaŭ, a z vybačeńniaŭ. Čamu?
— Učora ja naahuł byŭ u šoku — ja niepubličnaja persona. Žurnalisty, hramadzkaść za mnoj, jak, da prykładu, za Ksienijaj Sabčak, nia sočać. I ja padumaŭ tak: kali rytoryka skažonaha sensu, navat čužaja, zakranuła čyjeści intaresy, pravilniej najpierš vybačycca. Ja paličyŭ nieabchodnym pačać z vybačeńniaŭ. Mienš za ŭsio chaciełasia kaho-niebudź pakryŭdzić. Ja dapuskaju, što z dapamohaj pastoŭ, jakija byli źmieščanyja ŭ sacsietkach, sa skažonaj infarmacyi chtości moh pakryŭdzicca, nia tak zrazumieć. Tamu, ja liču, u takich vypadkach treba ŭmieć vybačacca. Ale ŭ svaich vykazvańniach ja nikoha nie abvinavačvaŭ, nikoha nie chacieŭ pakryŭdzić. A vybačyŭsia ja za toje, što dazvoliŭ hetaj skažonaj infarmacyi pryniać niekiravany charaktar.
