Padłoha ŭ Farnym kaściole (Hrodna). Tut i nižej fota: supron-licvin.livejournal.com
«Hrodzienskija chramy zachavajuć šmat tajamnicaŭ. Chto viedaŭ, što na padłozie Farnaha i Biernardzinskaha kaściołaŭ lažać plity, na jakich bačny skamianiełyja rakaviny hałavanohich maluskaŭ, jakija žyli 450 młn hadoŭ tamu?» — piša błohier Miečysłaŭ Jan Supron.
Sa spasyłkaj na archiŭnyja krynicy i invientary kaściołaŭ jon śćviardžaje: hetyja plity zroblenyja sa «šviedskaha kamienia» (albo «šviedski marmur», «lapis sueticus», «šviedskaja padłoha» ci «vazoŭskaja padłoha»). Asnoŭnymi zamoŭcami materyjału byli mahnaty i katalickija ordeny — cysteryjanie, biernardzincy i jezuity.
Hety materyjał byŭ raspaŭsiudžany na našych ziemlach u XVI - XVIII stst. i trapiŭ da nas sa Šviecyi. U kamienałomniach parodu kałoli na kvadraty pa 20-55 sm, paliravali i transpartavali ŭ Hdańsk, adkul pradavali pa ŭsioj Jeŭropie. Da Hrodna kamiani dabralisia na płytach.
Asablivaści materyjału — niaŭstojlivy šery z čyrvonym koler i najaŭnaść paleantałahičnych akamianiełaściej, pieravažna hałavanohich maluskaŭ artaceraŭ i endaceraŭ. U asnoŭnym rakaviny maluskaŭ byli pamieram da 30 sm, ale časam darastali da 4 mietraŭ.
