Dzień pahadnieńnia ź Iranam, ja dumaju, aficyjna možna ličyć momantam, paśla jakoha frazu «sankcyi nie pracujuć» možna aficyjna zabaranić užyvać.
Jak vyśviatlajecca, pracujuć, i jašče jak. Iran tamu — samy jarki i krasamoŭny prykład. Jak tolki zachodnija krainy ŭviali realnyja i ŭzhodnienyja ekanamičnyja sankcyi, pierastali kuplać iranskuju naftu, adklučyli Iranu bankaŭskuju systemu SWIFT — dyk navat ajatoły (jak śćviardžajuć niekatoryja, zaciatyja relihijnyja fanatyki) prajavili «kanstruktyŭny realizm» i pajšli na pieramovy. I dziela admieny sankcyjaŭ «zdali pazycyi», pajšli na sastupki — i nia ŭ spravie niejkich tam niastrašnych palitviaźniaŭ, a ŭ značna bolš surjoznych rečach: admovilisia ad mahčymaści raspracavać jadziernuju zbroju.
Tak što sankcyi pracujuć. Viadoma, nie dla tych krainaŭ, jakija daŭno nie turbuje materyjalny dabrabyt i dzie straty radaściaŭ materyjalnaj cyvilizacyi nichto i nie zaŭvažyć (jak Sudan ci Paŭnočnaja Kareja).
Sankcyi pracujuć dla krainaŭ, nasielnictva jakich pryvykła da niejkaha materyjalnaha ŭzroŭniu i dabrotaŭ cyvilizacyi. Ale — realnyja ekanamičnyja sankcyi, a nie (jak u biełaruskim varyjancie) vizavyja abmiežavańni dla pary dziasiatkaŭ asobaŭ, jakich «i tut niakiepska kormiać». Tamu ja ŭpeŭnieny, što jak tolki b źjaviłasia pahroza sapraŭdnych ekanamičnych sankcyjaŭ (naprykład, nie kuplać biełaruskija naftapradukty, jakija składajuć 40 pracentaŭ ekspartu), to ŭ toj ža dzień Statkieviča dy inšych palitviaźniaŭ vyzvalili b, jašče ssabojku ŭ darohu dali, a moža, i na dziaržaŭnaj mašynie dadomu zavieźli. I turemniki skazali b na raźvitańnie: «Prabač, ničoha asabistaha — tolki biznes».
