Pra heta muzykant skazaŭ u intervju vydańniu «Delfi».
RIA/Scanpix
Makarevič — adzin ź niamnohich rasijskich kulturnych dziejačaŭ, jakija adkryta vykazvajuć svajo mierkavańnie nakont ułady i Pucina ŭ pryvatnaści. Artyst nie chavaje, što nie ličyć ciapierašniaha prezidenta Rasii hodnym lidaram.
Na pytańnie, što za apošni hod źmianiłasia ŭ jaho krainie, muzyka adznačyŭ:
«Hramadstva aźviareła, zroblena heta vielmi prafiesijna z dapamohaj telebačańnia.
U suviazi z hetym ja nie razumieju adno: napampoŭka pa TB idzie takaja, što niby zaŭtra my ŭsie maršyrujem vajavać. Vielmi spadziajusia, što kiraŭnictva našaj krainy razumieje, što vajavać ciapier ni z kim nie treba — ni ź Jeŭropaj, ni z Amierykaj. Navat z Ukrainaj. I naohuł na nas nichto nie napadaje. Navošta tady hetaja štodzionnaja napampoŭka nianaviści da ŭsiaho śvietu?»
Pra emihracyju artyst nie dumaje, pra ŭstupleńnie ŭ apazicyju — taksama.
«Emihravać — nie. Apazicyja — heta što? Prafiesijnyja baraćbity? Nie majo.
Šmat razoŭ kazaŭ i paŭtaru: prezident — heta nie car i nie boh, heta administracyjnaja adzinka nakštałt domakiraŭnika.
I kali ŭ domie, jaki jaho abraŭ, žyćcio palapšajecca, jamu apładzirujuć. A voś kali ŭsio idzie ŭ *opu, jaho pieraabirajuć. I miarkujučy pa tym, kudy z dapamohaj ciapierašniaha prezidenta ŭsio kocicca — prablem ź pieravybrańniem budzie niašmat», — skazaŭ Makarevič.
Taksama, na dumku muzyki, nie budzie prablem ź infarmacyjnaj vajnoj.
«Zdujucca. Jany nie ŭličyli zdolnaść ludziej da supraćstajańnia psichičnaj defarmacyi. Leki pracujuć, pakul kožny dzień tabletački prymaješ. A potym — usio!» — upeŭnieny jon.
Na pytańnie, jakoj jon by chacieŭ bačyć Rasiju, Makarevič z sumnaj uśmieškaj adkazaŭ:
«Jakoj ja jaje nikoli nie pabaču — paśpiachovaj, haścinnaj, raźvitoj… Nie dažyvu».
