U «Pryhodach Toma Sojera» byŭ epizod, jaki adkłaŭsia ŭ majoj hałavie pad umoŭnaj nazvaj «jak Tom farbavaŭ płot». Tomu zahadali ŭ jakaści pakarańnia pafarbavać vializny płot, i jon užo z adčajem dumaŭ, jak ź jaho buduć kpić susiedzkija chłopcy. Ale potym jon talenavita paviarnuŭ sytuacyju tak, što farbavańnie płota – heta vialikaja pryvileja, jakaja nia kožnamu dadzienaja. I susiedzkija malcy navat davali jamu roznyja padarunki, kab tolki atrymać hetuju mahčymaść – pafarbavać zamiest jaho jahony płot, vykanać jahonuju pracu.
Z toj pary (a heta apošnija hadoŭ 30:) ja pryblizna tak i staŭlusia da luboj pracy i dziejnaści – usprymajučy heta jak radaść, śviata i pryvilej. Praŭda, inšych na takoje staŭleńnie ja nie prahramuju (chacia i moh by — ale pakidaju ludziam svabodu vybaru) – a prymianiaju hetuju iścinu vyklučna na siabie samoha.. Pamiataju, u vojsku nienavisny dla mnohich narad na kuchniu byŭ dla mianie sapraŭdnym śviatam – u paraŭnańni z štodzionnym abaviazkam dnievalnaha. Ja byŭ nastolki zadavoleny źmienaj dziejnaści (i mahčymaściu narešcie najeścisia), što raznosiŭ ježu aficeram z uśmieškaj i artystyzmam (jak u kino), na što adzin ź ich adrazu adreahavaŭ – «riadovoj, što za ch..nia?»
U hetym sensie nie mahu zrazumieć, kali ludzi spračajucca i navat svaracca z-za takich rečaŭ, jak kamu pamyć posud. schadzić u kramu ci pačyścić bulbu. Prymianiajcie «metad Toma Sojera» i ŭsie stanie pryjemnym i žadanym. Abažaju chadzić u kramy, heta ž tak cikava i paznavalna. Čystka bulby – heta ŭvohule lubimy vid sportu, staŭlu sekundamier, ci mahu ja pabić svoj papiaredni rekord. Kapać hradki na leciščy – uvohule vyšejšaja prajava nirvany: pracuješ na śviežym pavietry, i radki novych artykułaŭ (i dopisaŭ u FB) sami lezuć u hałavu!
