Chto tyja ludzi, jakija vychodziać na płošču, kab vykazać svaju hramadzianskuju pazicyju i niazhodu z uładaj? Na hetaje pytańnie adkazvaje viadomy režysior Siarhiej Łaźnica ŭ filmie «Padzieja», premjera jakoha adbudziecca na Vieniecyjanskim kinafiestyvali, jaki adkryŭsia ŭčora, paviedamlaje Radyjo «Svoboda».
Stužka sabranaja z čorna-biełych plonak, što zachoŭvalisia ŭ archivie Leninhradskaj studyi dakumientalnych filmaŭ. Apieratary zdymali horad u dni putču 1991 hoda.
Heta byli try vydatnyja dni biezuładździa. Zahady HKČP u Leninhradzie nie vykonvalisia, vojski ŭ horad nie ŭvajšli, nichto ničoha nie zachoplivaŭ i ni ŭ kaho nie stralaŭ. Bunt skončyŭsia pieramohaj paŭstancaŭ, azadačanych tym, što ŭłada sama ŭpała da ich u ruki, i jakija nie viedali, jak joju rasparadzicca.
— «Padzieja» — heta film pra rasiejski Majdan, pra Majdan, pra jaki Rasieja zabyłasia ci, dakładniej, jaje prymusili zabycca. Možna skazać, što filmy «Majdan» i «Padzieja» — heta dyłohija, bo dźvie revalucyi padobnyja? Choć rasiejski Majdan byŭ vielmi niaśmiełym, biez kaktejlaŭ Mołatava, ale ŭsio-tki byŭ, — skazaŭ Siarhiej Łaźnica.
Nahadajem, u 2014 hodzie režysior zdymaŭ revalucyju ŭ Kijevie, i jahony film «Majdan» staŭ kalektyŭnym partretam jaje ŭdzielnikaŭ. Raniej Siarhiej Łaźnica prademanstravaŭ stužku «U tumanie» pavodle apovieści Vasila Bykava.
