«Adzinstva, metanakiravanaść našaha naroda, jaho adkrytaść i družalubnaść, zrazumiełaść kursu, jaki pravodzić kraina, zapeŭnili Zachad pahladzieć na Biełaruś pad inšym vuhłom», — zajaviŭ Łukašenka, vystupajučy 6 listapada ŭ Pałacy Niezaležnaści paśla inaŭhuracyi.
Pavodle jaho słoŭ, Zachad ubačyŭ u Biełarusi «prystojnaha partniora». «My vitajem taki ruch u hetym kirunku, — padkreśliŭ Łukašenka. — Zaŭsiody śćviardžali, što sproby izalavać Biełaruś, jak i inšyja krainy, — heta tupikovy šlach, jon pryvodzić da situacyi, kali prajhrajuć usie. Lohka stać na šlach sankcyj, ale vielmi ciažka potym źviarnuć ź jaho i viarnucca da narmalnaha žyćcia, tamu nie treba zahaniać siabie ŭ kut».
Łukašenka upeŭnieny, što Biełaruś źjaŭlajecca «samym biaśpiečnym i nadziejnym maršrutam, jaki złučaje Jeŭropu i Aziju». «Hetyja dźvie cyvilizacyi abaviazkova pačnuć zbližacca, tamu što inšaj alternatyvy intehracyjnym pracesam na Ziamli nichto nie prydumaŭ, — skazaŭ jon. — Supraćstajańnie pamiž Zachadam i Uschodam abaročvajecca tolki dalejšaj eskałacyjaj kanfliktaŭ, humanitarnymi katastrofami, rezkim padzieńniem uzroŭniu žyćcia ludziej i prosta dehradacyjaj».
Na dumku Łukašenki, biełarusy, jak talerantnaja nacyja, «mohuć stać suviaznym źvianom pamiž narodami». Pry hetym jon padkreśliŭ: «My pavinny ŭsie z vami razumieć hałoŭnaje — naša budučynia, pierš za ŭsio, u našych rukach. Vyrašeńnie ŭłasnych prablem lažyć, u pieršuju čarhu, unutry, a nie zvonku krainy. Tolki ŭpartaja praca, ćviarozy rozum, mudraść buduć spryjać našamu raźvićciu».
«Nie byvaje tak, što vinavataja tolki ŭłada, a my ŭsie dobryja. Pierš čym kahości abvinavacić, pakrytykavać abo kahości ŭdaryć, pahladzicie na siabie: ci ŭsio vy zrabili dla taho, kab vy, vaša siamja, vašy rodnyja, svajaki, znajomyja i ŭ cełym dziaržava byli ščaślivyja i žyli dobra? Davajcie hetuju reformu pačniom ź siabie. I kali my ź siabie pačniom, my spynim usiakija razmovy pra reformy, i prosta budziem žyć cudoŭna», — zajaviŭ Łukašenka.
