Z roznych bakoŭ vieje aptymizmam.
Učora, naprykład, ukrainski premjer Arsień Jacaniuk padbadzioryŭ, zajaviŭšy, što «pryjdzie čas, kali demakratyčnyja źmieny ŭ Biełarusi buduć adbyvacca chutkimi i aktyŭnymi tempami».
Niekalkimi dniami raniej, na hetym ža tydni, jeŭradeputat ad Łatvii, člen delehacyi Jeŭraparłamienta pa Biełarusi Andrejs Mamikins supakojvaŭ. Maŭlaŭ, pa jaho adčuvańniach, chutka ŭ Biełarusi buduć pryvatnyja telekanały (kanfierencyja była pryśviečana svabodzie ŚMI, tamu kazali mienavita pra heta). Spadar Mamikins ciesna maje znosiny ź biełaruskimi čynoŭnikami, niadaŭna byŭ u składzie delehacyi, jakaja naviedvała ź vizitam Minsk. I voś takija ŭ jaho dobryja adčuvańni.
Jašče krychu raniej, u Talinie, była inšaja kanfierencyja. Tam zarad aptymizmu ŭsialili rasijskija analityki.
Nie, jany realisty. I kazali, viadoma, pra toje, što Pucin budzie dapamahać Łukašenku, navat kali ruski narod sustrenie zimu bosym. Bo hetamu narodu, jaki pavieryŭ u svajo miesijanstva, televizar lohka rastłumačyć, što «pa marozu basanož da miłaha chadziła» — heta kruta. Kruciej nie byvaje! Što heta asablivy ruski śviet! I hetak dalej, i tamu padobnaje. Ale mienavita tamu ŭpuścić Biełaruś dla Rasii — heta pryznać, što kaštoŭnaści takoha śvietu tolki dla dzivakoŭ — kaštoŭnaści; što navat dla bratoŭ-biełarusaŭ jany — dzikunstva. I vielmi-vielmi składana rasijskaj apazicyi pierakonvać svoj, u dumkach ustaŭšy z kaleniaŭ, narod. Siońnia — amal niemahčyma. A voś biełaruskaj apazicyi našmat lahčej.
Nie tamu lahčej, što Łukašenka lepš za Pucina, ci što naša apazicyja macniejšaja. Lahčej tamu, što ŭ biełaruskaj apazicyi jość ideja, abjektyŭna jakaja maje vialikuju padtrymku ŭ hramadstvie — jeŭrapiejskaja ideja. I rana ci pozna heta abaviazkova spracuje.
A voś u rasijskaj apazicyi takoj idei niama. Navalny bje pa karupcyi, sprabujučy dyskredytavać ŭładu, Jaŭlinski, Jašyn i ŭsio-ŭsio-ŭsio demakraty zaklikajuć rasijcaŭ vieryć kišeniam i chaładzilnikam, a nie televizaru, ale dla ruskaha čałavieka žyć u biaspraŭi, karupcyi i biednaści — zvykła. Niedzie rasijskija analityki nam i ŭkraincam navat zajzdrościać - u nas u kancy tunelu bačna śviatło, a jany, naadvarot, zakopvajucca ŭsio hłybiej.
Užo, zdavałasia b, Madest Koleraŭ! Toj samy Koleraŭ, jaki «Rehnum», jaki «ruski śviet» i «Maskva - treci Rym» … A voś ža i jon sprahnazavaŭ, što «zachodniaja miaža Smalenskaj vobłaści znoŭ stanie paŭnavartasnaj miažoj Rasii». Što adnosiny Biełarusi z Rasijaj «pahoršacca da takoj stupieni, što Minsk stanie inicyjataram faktyčnaha zamarožvańnia svajho ŭdziełu ŭ sajuznaj dziaržavie, ADKB i JEAES». I šmat inšaha cikavaha …
Što jany ŭsie bačać? Što ŭsie vakoł nas bačać takoha, čaho nie bačym my? Čaho nie baču ja … Mnie voś niadaŭna charvackaja žurnalistka zadała pytańnie: «Kolki jašče Łukašenka moža zastavacca va ŭładzie?»
I ja adkazała:
— Jašče hadoŭ dvaccać …
- Jon taki małady? — ździviłasia jana.
— 61 hod … Da vaśmidziesiaci daraście da «daśviedčanaha kiraŭnika».
- Tady tak, tady na svajo miesca jon moža rychtavać mienavita Kolu, - zrabiła vysnovu surazmoŭca. I adrazu suciešyła: - Na samaj spravie ničoha takoha ŭžo asablivaha ŭ hetym niama. Navat dla Zachadu. Voś, naprykład, Kanada: premjer Džaścin Trudo - syn byłoha premjera Pjera Trudo. Abo ZŠA: Buš-starejšy i Buš-małodšy …
— Niejak i nam chaciełasia b mieć niekatoryja pierapynki pamiž Łukašenkam. Kab pieradychnuć …
Ja śviatła nie baču. Ja nie baču ŭ Alaksandru Łukašenku patencyjału ni hodna syści, ni pryznać pamyłkovaść kursu, jakim vioŭ krainu, nie baču ŭ im zdolnaści pravieści reformy.
Ale ja siłkujusia aptymizmam ad Stanisłava Šuškieviča, jaki niejak pryznaŭsia: «Za dźvie hadziny da padpisańnia Biełaviežskaha pahadnieńnia, kali b mnie niechta skazaŭ, što ja padpišu damovu ab tym, što SSSR spyniaje svajo isnavańnie, ja b nie pavieryŭ i zaśmiajaŭsia…»
«Za dźvie hadziny da» Šuškievič nie viedaŭ, nie dumaŭ i nie płanavaŭ razvalvać Saviecki Sajuz!!! A voś jak jano vyjšła!
I ŭ nas niešta takoje budzie. Ja vieru…
